Here is a link to the January-March 2016 edition Bible news prophecy magazine: Библия Новости Пророчество, Январь – март 2016.
Yearly Archives: 2015
La Prière: Qu’est-ce que la Bible Enseigne? 28 astuces pour améliorer l’efficacité de vos prières.
La Prière : Qu’est-ce que la Bible Enseigne?
28 astuces pour améliorer l’efficacité de vos prières.
Par Bob Thiel, Ph.D.
Nous parlons beaucoup au sujet de la prière.
Plusieurs prient en public. Est-ce que Dieu écoute?
Qu’est-ce que la Bible enseigne à propos de prier?
Est-ce que les vêtements que nous portons ou ne portons pas est un facteur?
Comment rendre nos prières plus efficaces?
Comment affronter les moments difficiles?
Comment affronter l’ « impossible »?
Voulez-vous savoir comment et en connaître d’avantage?
Voici un lien vers le pdf du livret: La Prière : Qu’est-ce que la Bible Enseigne?
La Foi pour ceux que Dieu a Appelés et Choisis
La Foi pour ceux que Dieu a Appelés et Choisis
Par Bob Thiel, Ph.D.
Qu’est-ce que la foi? Est-ce que la foi peut être augmentée?
Est-ce que la foi est un sentiment?
Est-ce que la foi annule la Loi?
Plusieurs parlent de la foi, mais l’ont-ils vraiment?
Des millions n’ont pas la foi pour recevoir des réponses à leurs prières. Souvent, ceci est dû à un manque de compréhension de ce qu’est vraiment la foi. Est-ce que vous pouvez affronter la lecture de la Bible et faire ce que la Bible enseigne sur la foi?
Voici un lien vers le pdf du livret: La Foi pour ceux que Dieu a Appelés et Choisis.
Kontinuierliche Geschichte der Kirche Gottes
Hier finden Sie eine PDF-Link zur deutschen Ausgabe von: Kontinuierliche Geschichte der Kirche Gottes.
Das Buch der Offenbarung erwähnt eine fortdauernde Gruppe von sieben christlichen Kirchen und einer achten (einschließlich ihrer Tőchter), die Teil der Synagoge Satans ist. Wissen Sie, wie die Bibel und die Kirchengeschichte auf die Unterschiede zwischen der wahren und den falschen Kirchen hinweist?
Es gibt viele Kirchen, die behaupten christlich zu sein, doch stimmen sie oft in wichtigen Punkten der Lehre nicht űberein. Wo ist die wahre christliche Kirche heute, die am ursprűnglichen Glauben festhielt? Wie wűrde er sein? Wie ist er in Laufe der Geschichte gewesen?
Wissen Sie es wirklich? Wer änderte die Lehre? Wer setzte den Glauben fort, der den Heiligen ein für allemal übergeben worden ist (Judas 3)? Kőnnte eine kleine (nach weltlichem Maßstab) kontinuierende Kirche Gottes (Continuing Church of God) der heute gläubigeste Rest des Philadelphia-Teils der wahren Kirche sein (Offenbarung 3:7-13)? Falls so, wie kőnnte sich ihre Existenz auf das 21. Jahrhundert auswirken?
Alle, die wahrlich gläubige Christen sein mőchten, műssen wirklich wissen was mit der Kirche geschah, die Jesus grűndete. Wenn Sie dies einmal erkannt haben, werden Sie dann die vielen doktrinellen und prophetischen Konsequenzen beachten, die eine solche Kirche verstehen und verkűnden wűrde?
Hier finden Sie eine PDF-Link zur deutschen Ausgabe von: Kontinuierliche Geschichte der Kirche Gottes.
Glaube für die von Gott Berufenen und Auserwählten
Hier finden Sie eine PDF-Link zur deutschen Ausgabe von: Glaube für die von Gott
Berufenen und Auserwählten.
Was ist Glaube? Kann der Glaube gestärkt werden? Ist Glaube nur ein Gefühl? Hebt der Glaube das Gesetz auf? Viele reden über den Glauben, aber haben sie ihn wirklich?
Millionen fehlt der Glaube um Antworten zu ihren Gebeten zu erhalten. Oft ist es der Mangel an Verständnis was der Glaube wirklich ist. Können Sie akzeptieren was die Bibel über den Glauben lehrt und danach handeln?
Hier finden Sie eine PDF-Link zur deutschen Ausgabe von: Glaube für die von Gott
Berufenen und Auserwählten.
Déclaration des croyances de L’Église Continue de Dieu
Déclaration des croyances de
L’Église Continue de Dieu
Combattre pour la foi qui a été transmise aux saints une fois pour toutes. (Jude 3, Louis Segond (LSG)), Persévérez dans l’amour fraternel (Philadelphie). (Hébreux 13:1) …persévérer dans l’enseignement des apôtres, (Actes 2:42 LSG)
Le but de ce document est d’énumérer les diverses croyances de ceux qui font partie du reste Philadelphien de l’Église de Dieu, et plus spécifiquement de l’Église Continue de Dieu (ce n’est pas encore fini.) Puisque les Philadelphiens sont dispersés à l’intérieur de diverses organisations et divers lieux géographiques, certains Philadelphiens n’adhèrent peut-être pas à toutes les croyances dans cet article, mais seraient d’accord avec la majorité (voici un lien Articles on various COG groups). Néanmoins ceux dans l’Église Continue de Dieu adhèrent à toutes.
L’Église Continue de Dieu a été formée et rendue public le 28 février 2012, principalement parce qu’à ce moment-là il était clair qu’aucune autre Église de Dieu avait le même engagement aux enseignements de l’ère Philadelphienne ni assez d’« amour de la vérité ».
Toute la vérité ainsi que l’engagement réel pour la vérité (cf. 1 Timothée 3 :15), avec l’exécution de l’œuvre de Dieu (Matthieu 24:14; 28:19-20; Jean 6:29) selon la volonté de Dieu (Zacharie 4:6-7),séparent l’Église Continue de Dieu des autres groupes qui ont des doctrines semblables.
Les Enseignements et Doctrines – ères d’Ephèse et de Smyrne
Le Livre de l’Apocalypse est un livre prophétique « Révélation de Jésus Christ, que Dieu lui a donnée pour montrer à ses serviteurs les choses qui doivent arriver bientôt » (Apocalypse 1:1). Donc, les lettres aux Églises de Révélation 2 et 3 ont besoin d’être comprises dans un contexte prophétique. Aussi, plusieurs éléments de ces lettres DEVAIENT être pour le futur et non uniquement pour le temps de l’apôtre Jean.
Tracer l’histoire de l’église Chrétienne à travers les sept églises de Révélation 2 et 3 donnent de fortes indications à savoir, qui sont les descendants de la vraie église aujourd’hui (pour plus de détails, s’il vous plaît voir l’article The Churches of Revelation 2 & 3). Ce traçage fournit les informations qui démontrent que la vraie Église de Dieu (Église Continue de Dieu) n’est pas Protestante, ni Orthodoxe Oriental, ni Catholique Romaine, mais véritablement l’église qui tient les mêmes croyances que les apôtres originaux. Et tandis que la plupart des fois chrétiennes professent revendiquer la foi de Jésus et Ses apôtres originaux, beaucoup ne connaissent pas ce que les apôtres originaux ou leurs fidèles successeurs croyaient réellement. La Bible montre clairement que Jésus marche au milieu de ces sept églises (Apocalypse 1:9-13), montrant que d’une façon ou d’une autre elles représentent Son église pour l’âge de l’église. Le fait qu’il y a sept églises adressées et le numéro sept suggère l’achèvement, combiné avec le fait que les églises sont inscrites dans le même ordre qu’elles recevaient le courrier à l’époque romaine, sont aussi en accord avec le point de vue que ces églises devaient représenter la vraie église dans tous les âges dans un type d’ordre séquentiel de prédominance. Les deux premières « ères » de l’Église de Dieu (et les deux premières dans le Livre d’Apocalypse) étaient celles d’Ephèse et de Smyrne et ont duré à compter du jour de la Pentecôte dans Actes 2 (c. 31) jusqu’au milieu du 5e siècle (dont les adeptes) étaient parfois appelés Nazaréens par les étrangers – l’Église Continue de Dieu trace son histoire d’après les Nazaréens d’origine à compter du 1er jusqu’au 5e siècle). Les documents historiques suivants nous montrent les enseignements du début du Christianisme soit, à l’époque d’Ephèse et/ou de Smyrne – lesquels sont acceptés par l’Église Continue de Dieu et relativement peu sont pratiqués/enseignés et toujours acceptés par les Catholiques, Orthodoxes, ou Protestants, quoique les premiers pionniers qui adhéraient à ces enseignements étaient considérés comme des « saints » par l’Église catholique.
Le Baptême des chrétiens se faisait par immersion et n’incluait pas les enfants.
La Bible complète incluant l’Ancien Testament et le Nouveau Testament servait de référence à la véritable Église en Asie Mineure.
Le point de vue « Semi-arianisme » ou « Binitarian), qui reconnaît l’Esprit Saint, était adopté par les vrais « leaders » Chrétiens apostoliques et postapostoliques.
Les Anniversaires n’étaient pas célébrés par les premiers Chrétiens.
Régénéré voulait dire naître à la résurrection, et non pas lors de la conversion, qui est lorsque nous sommes engendrés spirituellement par l’Esprit Saint.
Le Célibat pour les Évêques/Prêtres/Aînés n’était pas une exigence.
La Gouvernance de l’Église était correctement hiérarchique.
Noël n’était pas observé par les Chrétiens qui professaient le Christ avant le 3e siècle, ou jamais par ceux qui tenaient aux premiers enseignements; la date du 25 décembre n’est pas de la Bible.
La Circoncision, quoique non exigée, a été longtemps pratiquée par les Chrétiens originaux, les Nazaréens.
La Confession des péchés n’était pas faite auprès des prêtres et n’exigeait pas de pénitence.
La Déification des Chrétiens (qui commence après la première résurrection) a été enseignée par les pionniers de l’Église.
Les Fonctions des Anciens / des Pasteurs étaient pastoraux et théologiques, pas principalement sacramentelles – ils ne s’habillaient pas non plus comme ils le font maintenant.
La Pâques en soi n’a pas été observée par l’église apostolique.
Les Jours Saints de l’Automne (et du Printemps) étaient observés par les premiers vrais Chrétiens.
Tous les premiers Chrétiens de profession considéraient que le Père était Dieu.
Le Vrai Évangile incluait le royaume de Dieu et l’obéissance à la Loi de Dieu et était compris comme tel par les fidèles.
Le Ciel n’était pas compris comme étant la récompense des Chrétiens.
L’Esprit Saint n’était pas considéré comme Dieu ou comme une personne par aucun des premiers vrais Chrétiens.
Les Hymnes étaient principalement des psaumes, pas des éloges à Jésus.
On enseignait contre les Idoles, y compris l’adoration de la croix.
L’immortalité de l’âme ou des humains n’était pas enseigné.
Jésus était considéré comme Dieu par les vrais Chrétiens.
Le Royaume de Dieu était prêché.
Le Pain avec levain a été enlevé des maisons des premiers Chrétiens quand les Juifs l’ont fait.
Le Carême n’a pas été observé par l’église primitive.
Les Limbes n’ont pas été enseignés par l’église originale.
Marie était la mère de Jésus, a été bénie (Luc 1:28) et appelée bénie (Luc 1:48), mais les premiers vrais Chrétiens ne la priaient pas, etc.
Le Service militaire n’était pas permis pour les premiers vrais Chrétiens.
Le Millénarisme (un règne littéral de mille ans de Christ sur la Terre, souvent appelée le millénaire) a été enseigné par les premiers Chrétiens.
La Vie monastique n’était pas connue dans la première église Chrétienne.
La Pâques juive était pratiquée annuellement le 14e jour de Nisan par les Chrétiens apostoliques ainsi que par ceux du 2e siècle en Asie Mineure.
La Pentecôte était pratiquée le dimanche par certains Juifs et était observée pendant ce temps par les Chrétiens.
Le Purgatoire n’a pas été enseigné par l’église apostolique originale.
La Résurrection des morts a été enseignée par tous les premiers Chrétiens.
Le Sabbat a été observé le samedi par l’Église apostolique et postapostolique.
La première Église croyait que le Salut était offert à ceux qui étaient choisis maintenant, avec d’autres à être appelés plus tard, quoique pas tous ceux qui enseignaient cette doctrine (ou d’autres doctrines) pratiquaient « la foi qui a été transmise aux saints une fois pour toutes. (Jude 3).
Les premiers Chrétiens croyaient au Plan de Dieu soit, Six milles ans pour l’humanité de se gouverner.
Dimanche n’a pas été observé par les premiers Chrétiens apostoliques et postapostoliques.
Les Dix Commandements ont été observés par les Chrétiens apostoliques et les vrais Chrétiens postapostoliques – et dans le même ordre dans lequel l’Église de Dieu les énumère.
Les Dîmes et les Offres (Dons) étaient donnés pour supporter le ministère, les églises, ceux dans le besoin (pauvres) ainsi que pour les déplacements évangéliques et pour la proclamation.
Les Traditions ont eu un peu d’impact sur les Chrétiens du 2e siècle, mais n’étaient jamais supposées remplacer la Bible.
La Trinité n’était pas un mot utilisé pour décrire la Divinité par les Chrétiens apostoliques ou ceux du 2e siècle, quoiqu’une certaine croyance en trois personnages ait été reconnue.
Les Viandes Impures ont été mangées par les premiers allégoriques, mais pas par les vrais Chrétiens.
La Naissance par une Vierge a été reconnue par tous les vrais Chrétiens pré-Nicéens.
L’Église Continue de Dieu continue d’enseigner toutes les doctrines ci-haut mentionnées telles qu’elles étaient enseignées par les apôtres originaux de Jésus et les premiers adeptes fidèles.
L’Église Continue de Dieu trace aussi son histoire spécifiquement des apôtres originaux tels que Pierre, Paul et Jean, par l’entremise de leurs fidèles descendants comme Polycarpe, Polycrates et certains autres pionniers/évêques connus en Asie Mineure jusqu’au début du 3e siècle, de certains pionniers/évêques connus à Jérusalem jusqu’à environ 135 A.D. et jusqu’à environ 211 A.D. les pionniers/évêques à Antioche, tel Sérapion. Tandis que Pierre a joué un rôle prédominant parmi les apôtres, après sa mort, ce rôle de direction aurait passé à un autre apôtre (Jean) et pas à un (ancien) qui aurait vécu à Rome.
Quels sont les enseignements de l’ère de Philadelphie ?
Tandis que l’Église de Dieu a toujours conservé certaines croyances, au fil du temps, quelques vérités ont été perdues et l’ère de Sardes de l’Église de Dieu en a perdu beaucoup. (cf. Apocalypse 3:1-3).
Ci-dessous quelques vérités rétablies à l’Église de Dieu de Philadelphie que Sardes à perdues, au moins en partie :
- 1. Le Vrai Évangile (un article d’intérêt pertinent « The Gospel of the Kingdom of God was the Emphasis of Jesus and the Early Church »).
- Le But de Dieu (un article d’intérêt pertinent « Deification: Did the Early Church Teach That Christians Would Become God? »)
- Le Plan de Dieu dans les Jours Saints (plusieurs articles d’intérêt pertinents « Is There “An Annual Worship Calendar” In the Bible?, Passover and the Early Church, et Did Early Christians Observe the Fall Holy Days? »)
- Le Gouvernement de l’Église (deux articles d’intérêt pertinents « The Bible, Polycarp, Herbert W. Armstrong, and Roderick C. Meredith on Church Government et Polycarp’s Letter to the Philippians ».)
- Qui et Quoi est Dieu (un article d’intérêt pertinent « One God, Two Beings Before the Beginning ».)
- Qu’est-ce que l’homme et Pourquoi l’homme (deux articles d’intérêt pertinents « What is the Meaning of Life? et Did Early Christians Believe that Humans Possessed Immortality? »)
- L’Esprit dans l’homme (un article d’intérêt pertinent « Did Early Christians Believe that Humans Possessed Immortality? »)
- Les Prémices dans cet âge (un article d’intérêt pertinent « Pentecost : Is it more than Acts 2? »)
- Connaissance de ce que le Millénaire est vraiment (un article d’intérêt pertinent « Did The Early Church Teach Millenarianism and a 6000 Year Plan? »)
- La Vérité sur l’Esprit Saint (un article d’intérêt pertinent « Did Early Christians Think the Holy Spirit Was A Separate Person in a Trinity? »)
- Les Chrétiens sont engendrés maintenant (un article d’intérêt pertinent « Born Again: A Question of Semantics? »)
- Être régénéré à la Résurrection (un article d’intérêt pertinent « Born Again: A Question of Semantics? »)
- L’identité d’Israël – Physique (un article d’intérêt pertinent « Anglo – America in Prophecy & the Lost Tribes of Israel. »)
- Comment l’Identité d’Israël nous permet de comprendre les Prophéties de la Bible (un article pertinent « Anglo – America in Prophecy & the Lost Tribes of Israel. »)
- Deuxième et Troisième Dîmes (un article d’intérêt pertinent « Is Third Tithe Still Valid Today? »)
- L’Identité de Babylone et ses filles (trois articles pertinents « Europa, the Beast, and Revelation, Which Is Faithful: The Roman Catholic Church or the Genuine Church of God? et Hope of Salvation: How the Genuine Church of God differ from most Protestants. »)
- Satan a trompé le monde entier (un article pertinent « The Day of Atonement–Its Christian Significance. »)
- Nous devons être séparés (deux articles pertinents « Why Be Concerned About False and Heretical Leaders? et Overview: How Does the Church of God Agree and Disagree with Other Faiths Professing Christ?)
Sans entrer dans plus de détail ici, les écritures de Théophilus d’Antioche au 2e siècle, par exemple, manifestent que les Chrétiens croyaient qu’ils devaient être régénérés à la résurrection (Theophilus of Antioch To Autolycus, Book 2, Chapter XV) et autres premières écritures démontrent vraiment qu’il y avait ceux qui ont professé Jésus après la mort des apôtres originaux qui ont semblé s’en tenir à ces « vérités reconstituées ». Les judéo-chrétiens des premiers siècles A.D. semblaient comprendre au moins l’identité d’Israël (physique) et ont essayé de leur transmettre le message de l’évangile (par exemple. Jacques 1:1).
Essentiellement, les Philadelphiens, par opposition à d’autres qui revendiquent des liens avec l’Église de Dieu, mettent vraiment leur priorité absolue sur l’amour Philadelphien en supportant l’accomplissement de Matthieu 24:14 et les Écritures reliées concernant la proclamation, en reconnaissant que Dieu travaille à travers des leaders ordonnés et a tendance à avoir eu un leader au rang d’évangéliste ou plus haut pendant l’ère de Philadelphie et le fait toujours quoique seulement un reste de cette ère est encore parmi nous aujourd’hui.
Quelques Croyances Détaillées
L’Église Continue de Dieu, qui tente de représenter le reste le plus fidèle de la partie Philadelphienne de l’Église de Dieu, base ses croyances sur la Sainte Bible. Après la mort et la résurrection de Jésus, nos doctrines, pratiques, politiques et traditions ont leurs racines dans l’église originale de Jérusalem (Actes 2, c. 31 A.D.), aussi bien qu’à travers les fidèles en Antioche et en Asie Mineure aux 1er (comme les Apôtres Pierre, Paul et Jean) et 2e siècles de notre ère. (De tels leaders comme Polycarpe, Thaséas, Sérapion et Polycrates). Beaucoup de leurs adeptes sont allé établir des congrégations dans le monde entier à travers les âges.
Jésus a enseigné que la vraie église serait « un petit troupeau » (Luc 12:32), détestée par le monde (Matthieu 10:22) et persécutée (Matthieu 10:23). Il a aussi enseigné que seulement quelques-uns trouveraient le chemin menant à la vie éternelle dans cet âge (Matthieu 7:14; 20:16). L’Apôtre Jude indique que le nombre de saints était relativement petit (Jude 14), tandis que l’Apôtre Paul a appelé le petit groupe « un reste » (Romains 11:5).
La Bible de surcroît nous montre que la vraie église ne pouvait pas avoir son siège social dans une même ville à travers les siècles de son histoire (Hébreux 13:14; cf. Matthieu 10:23), d’où la compréhension de la vérité des églises d’Apocalypse 2 et 3 et comment l’Église de Dieu a continué, nous aide à identifier la vraie Église de Dieu dans ses emplacements divers.
Au 20e siècle, l’ère Philadelphienne de la vraie Église (Apocalypse 3:7-13) a été suscitée. Cette « ère » a été principalement représentée par la vieille Église Radio de Dieu qui a été rebaptisée « Worldwide Church of God » sous la direction (le leadership) de feu Herbert W. Armstrong. Tandis que cette « ère » s’est terminée à son décès, un reste fidèle de l’ère Philadelphienne existe qui assume les responsabilités et est le pilier de vérité (1 Timothée 3:15) et existera jusqu’à la fin de l’âge de l’Église (cf. Apocalypse 3:10-11; 12:14-17a). L’Église Continue de Dieu, avec son siège social mondial dans la Région des Cinq Villes (Five Cities Region) de Californie (spécifiquement dans la Ville d’Arroyo Grande), essaye de nourrir le troupeau dans le monde entier en ce 21e siècle.
LA SAINTE BIBLE
La Sainte Bible est la Parole inspirée de Dieu. Comme généralement divisée, c’est une collection de 66 livres, avec 39 Écritures Saintes Hébraïques (le Canon de l’Ancien Testament) et 27 Écritures Saintes Grecques (le Canon du Nouveau Testament). L’Écriture Sainte est inspirée dans la pensée et dans les mots et contient la connaissance de ce qui est nécessaire pour le Salut (2 Timothée 3:15-17; Matthieu 4:4; 2 Pierre 1:20-21). L’Écriture Sainte est la vérité (Jean 17:17) et est infaillible et inhérente aux manuscrits originaux (Jean 10:35).
DIEU EST ESPRIT, DIEU EST AMOUR
« Dieu est Esprit, et il faut que ceux qui l’adorent l’adorent en esprit et en vérité. » (Jean 4 :24, Louis Segond partout). Les pensées de Dieu sont plus élevées que celles de l’homme (Ésaïe 55 :9). « Dieu est amour » (1 Jean 4:8, 18). (The Ten Commandments Reflect Love, Breaking them is Evil.) L’Esprit Saint est inhérent au Père et le Fils émane d’Eux partout dans l’univers entier. (1 Rois 8:27; Psaumes 139:7; Jérémie 23:24). Le plan entier de Dieu pour l’humanité est basé sur l’amour.
LA DIVINITÉ
Le Père et le Fils comprennent la Divinité (Romains 1:20; Colossiens 2:9) et travail par l’Esprit Saint. L’Écriture Sainte nous montre que Dieu est une Famille divine éternelle consistant de deux, Dieu le Père et la Parole, en ce temps-là (Genèse 1:26; Éphésiens 2:19; 3:14-15; Jean 1:1,14), avec des enfants fidèles à être ajoutés (Hébreux 2:10-11, 1 Jean 3:1-2; Éphésiens 3:14-15) pour devenir comme Jésus Christ (Romains 8:29), qui est Dieu (Jean 1:1-3,14, 20:28-29; Colossiens 2:9). L’Esprit Saint n’est pas un être séparé au sens théologique et est donné à ceux-là qui se sont correctement repentis et ont été baptisés (Actes 2:38-39). Les premiers Chrétiens originaux avaient ce qui a été appelé une vue « binitarian » de la divinité, soit une divinité étant composée de deux, Dieu et Jésus.
GOUVERNANCE BIBLIQUE
Jésus enseigna, « … le Père est plus grand que moi » (Jean 14:28) tandis que l’Apôtre Paul enseigna «Dieu est le chef de Christ » (1 Corinthiens 11:3), par conséquent l’autorité supérieure dans l’univers est Dieu, le Père. Maintenant « Christ est le chef de l’Église » (Éphésiens 5:23) et « la Parole » (Jean 1:14), ainsi aucun chef religieux humain n’est autorisé à directement contredire la parole de Dieu (cf. Marc 12:13-27; Actes 5:29).
Une forme hiérarchique de gouvernance est enseigné dans le Nouveau Testament (1 Corinthiens 12:28) qui démontre être la meilleure forme de gouvernance pour l’Église (Éphésiens 4:11-16). L’ordre de base étant – sous Jésus, les apôtres, ensuite les prophètes, ensuite les évangélistes, ensuite les pasteurs, ensuite les professeurs (Éphésiens 4:11).
Depuis le temps de la Pentecôte dans Actes (Actes 2:1-4), les ministres ont été ordonnés par la pose des mains par ceux qui avaient l’Esprit Saint, commençant par les apôtres (Actes 9:17; 2 Timothée 1:6) et ensuite par d’autres qui avaient les mains posées sur eux pour faire partie du ministère. Tandis que les Chrétiens devraient normalement obéir à leurs chefs (leaders) spirituels dans le Seigneur (Hébreux 13:7, 17), ces leaders doivent défendre les normes bibliques (1 Timothée 3:1-12; Hébreux 13:17) et gouverner comme le genre de serviteur que le Christ voudrait qu’ils soient (Matthieu 20:25-28).
LES CHRÉTIENS DOIVENT DEMEURER DANS SON AMOUR
Dieu (Jean 3:16; 1 Jean 4:8, 18), Ses commandements (Mathieu 2:37-40), l’accomplissement de la Loi royale (Jacques 2:8-11; 1 Jean 5:3) sont amour. Les chrétiens obéissent à Ses commandements et demeurent dans Son amour (Jean 15:9-10; 1 Jean 2:3-6). « Si nous gardons ses commandements, par là nous savons que nous l’avons connu. Celui qui dit: Je l’ai connu, et qui ne garde pas ses commandements, est un menteur, et la vérité n’est point en lui. Mais celui qui garde sa parole, l’amour de Dieu est véritablement parfait en lui: par là nous savons que nous sommes en lui. Celui qui dit qu’il demeure en lui doit marcher aussi comme il a marché lui-même. » (1 Jean 2:3-6) Les Chrétiens doivent « être des imitateurs du Christ » (1 Corinthiens 11:1). Et en plus de garder les lois de Dieu et de pratiquer la voie affectueuse de donner, les Chrétiens doivent aussi régulièrement prier (1 Thessaloniciens 5:17), étudier la Bible (Actes 17:11; 2 Timothée 2:15), s’engager dans la méditation biblique (Philippiens 4:8) et, ceux qui le peuvent physiquement, parfois jeuner. (Matthieu 6:16-17). Les chrétiens doivent pratiquer l’amour (Matthieu 22:36-40) et être miséricordieux (Luc 6:36).
La réalité consiste en ce que la Bible et son message sont vraiment amour – l’amour vers Dieu et l’amour vers son prochain (Marc 12:30-31). Malgré les défauts que tous les humains ont, souvenez-vous toujours que l’amour est vraiment ce qui est important (1 Corinthiens 13:13; voir aussi The Ten Commandments Reflect Love, Breaking them is Evil et What is the Meaning of Life?).
LE PÉCHÉ ET LA LOI DE DIEU
La Bible enseigne « le péché est la transgression de la loi » (1 Jean 3:4 LS). Jésus obéissait aux Dix commandements et les enseignait (Exode 20:1-17; Deutéronome 4:13; 10:4). Dans le Nouveau Testament par l’entremise de divers enseignements (e.g. Matthieu 5:17-48, 12:12), Jésus a accompli la prophétie qu’Il « Publierait une loi grande et magnifique » (Ésaïe 42:21). Dans le temps du Nouveau Testament et au cours de l’histoire, les vrais Chrétiens se sont efforcés d’obéir à la loi de Dieu, y compris obéir aux Dix Commandements. Et ceci est prophétisé pour continuer dans l’avenir, comme l’Apôtre Jean a été inspiré d’écrire « C’est ici la persévérance des saints, qui gardent les commandements de Dieu et la foi de Jésus » (Apocalypse 14:12).
FOI, REPENTIR, ACCEPTATION DE JÉSUS, JUSTIFICATION, RÉCONCILIATION, ET LE BAPTÊME
Autre qu’être attiré/appelé par Dieu (Jean 6:44; Matthieu 22:14), la première étape pour devenir un Chrétien est d’entendre (qui peut inclure la lecture par opposition à l’audition littéral) comme « Ainsi la foi vient de ce qu’on entend, et ce qu’on entend vient de la parole de Christ » (Romains 10:17). Alors il faut croire en Jésus avec tout son coeur « de la Façon » qu’il est enseigné dans la parole de Dieu (Actes 8:37, 24:14). Ainsi, seulement ceux capables de développer la foi par la compréhension de la parole de Dieu peuvent être baptisés et être considérés vraiment Chrétiens (quoique, les petits enfants d’au moins un parent Chrétien, cependant, sont désignés comme « saint » selon 1 Corinthiens 7:14).
L’acceptation du message de Jésus mène « au repentir des œuvres mortes et à la foi envers Dieu » (Hébreux 6:1; 1 Corinthiens 6:9-11), le baptême « au nom de Jésus Christ pour la rémission des péchés » (Actes 2:38) et le la pose des mains » (Hébreux 6:2; cf. Actes 8:14-17) ainsi « vous recevrez le don du Saint Esprit » (Actes 2:38).
Les Chrétiens sont « justifiés par son sang » (Romains 5:9) et « réconciliés avec Dieu par la mort de son Fils, à plus forte raison, étant réconciliés, serons-nous sauvés par sa vie. » (Romains 5:10)
Le Baptême par l’eau (cf. Jean 3:23). Le mot Grecque pour bapto signifie littéralement « couver complètement avec un liquide ». L’immersion complète lors du baptême aide à imaginer notre abandonnement total à Dieu (Romains 6:3-13). Le Nouveau Testament montre que l’on a donné l’Esprit Saint aux baptisés par la pose des mains des ministres de Christ, tels que les apôtres ou les aînés (Actes 8:17; 9:17; 19:6; 2 Timothée 1:6).
En recevant l’Esprit Saint, les Chrétiens sont engendrés par Dieu (cf. 1 Pierre 1:3; 1 Jean 5:1), alors après une période de croissance spirituelle / gestation (cf. 2 Pierre 3:18), les Chrétiens seront littéralement nés de nouveau à la résurrection (Jean 3:5-7) tout comme le Christ l’a été (Romains 1:4-5).
LA DIVINITÉ ET LES VRAIS CHRÉTIENS
Les Chrétiens croient au Père, au Fils et au Saint Esprit. Le Père et le Fils comprennent la « Divinité » (Romains 1:20; Colossiens 2:9). Il y a un Dieu (Marc 12:29; Jean 17:11; 1 Corinthiens 8:4) avec l’Écriture sainte révélant que la Divinité est une Famille divine éternelle à l’origine consistant de deux, Dieu le Père et le Mot, (Genèse 1:26; Éphésiens 2:19; Jean 1:1, 14), avec des enfants fidèles à être ajoutés lorsqu’ils seront engendrés par l’Esprit Saint (Jean 17:10-11; Hébreux 2:10-11, 1 Jean 3:1-2; Éphésiens 3:14-15). Jésus (le Mot et le Fils de Dieu) et le Père sont tous les deux Dieu. L’Esprit Saint émane de Dieu (1 Rois 8:27; Psaumes 139:7; Jérémie 23:24) est donné à tous ceux qui se repentent de leurs péchés et sont baptisés (Actes 2:38-39). Quoique pas une personne séparée, l’Esprit Saint est la puissance (Actes 1:8; 2 Timothée 1:6-7) qui aide tous les croyants à surmonter le mal (Romains 12:21; Apocalypse 2:26-27) et seront menés pour atteindre la vie éternelle (Philippiens 3:12; Romains 6:23). Avoir « l’Esprit de Dieu » « l’Esprit de Christ » différencie les Chrétiens des non-chrétiens (Romains 8:9). Beaucoup qui pensent qu’ils sont Chrétiens, mais pratiquent l’anarchie, ne sont pas du Christ et n’endurent pas dans Son amour (Matthieu 7:21-23; Luc 13:24-27; Jean 15:9-10; 1 Jean 2:6).
L’ÉVANGILE DU ROYAUME PAR LE CHRIST
L’Évangile du Royaume est le message prêché par Jésus (Marc 1:14; Luc 4:43; Matthieu 9:35) et Ses disciples (e.g. Actes 19:8; 20:25; 28:23; 28:30-31; 2 Pierre 1:10-11). Cette « bonne nouvelle » inclut l’enseignement sur le repentir, le pardon des péchés par le sacrifice/crucifiement de Christ, l’amour et vivre selon la voie de Dieu et du Royaume bientôt à venir et du gouvernement de Dieu (Marc 1:14-15; Actes 2:38-39; 1 Corinthiens 1:23; 2:2). L’évangile de Christ sur le Royaume de Dieu doit maintenant être prêché et nous révèle les moyens par lesquels les Chrétiens seront les membres gouvernants dans Son Royaume (Matthieu 24:14; Actes 8:12; 17:7; 28:30-31; Apocalypse 2:26-27). « Ensuite viendra la fin, quand il remettra le royaume à celui qui est Dieu et Père, après avoir détruit toute domination, toute autorité et toute puissance » (1 Corinthiens 15:23-24).
Cette « bonne nouvelle » inclut la vérité que Dieu offrira, en fin de compte, le salut à tous (Luc 3:6; Jean 3:16-17; 12:32, 47; Ésaïe 6:9-11) (What is the Gospel?, The Gospel of the Kingdom of God was the Emphasis of Jesus and the Early Church, et Universal Offer of Salvation: There Are Hundreds of Verses in the Bible Supporting the Doctrine of True Apocatastasis).
Nous dans l’Église Continue de Dieu, nous attendons à mener la phase finale de l’œuvre de Dieu qui durera jusqu’au retour de Jésus.
LE SALUT EST PAR LE NOM DE JÉSUS PAR LA GRÂCE PAR LA FOI ET IL REVIENDRA
« Jésus Christ de Nazareth…Il n’y a de salut en aucun autre; car il n’y a sous le ciel aucun autre nom qui ait été donné parmi les hommes, par lequel nous devions être sauvés » (Actes 4:10, 12). « Jésus lui dit: Je suis le chemin, la vérité, et la vie. Nul ne vient au Père que par moi » (Jean 14:6). « Car c’est par la grâce que vous êtes sauvés, par le moyen de la foi. Et cela ne vient pas de vous, c’est le don de Dieu. Ce n’est point par les oeuvres, afin que personne ne se glorifie » (Éphésiens 2:8-9). C’est un don de Dieu par notre foie en Jésus Christ (Tite 3:5; 2 Corinthiens 2:15; Romains 5:10). Dieu est miséricordieux (Exode 34:6; Luc 6:36) et veut que tous soient sauvés (1 Timothée 2:4), toutefois à cause des différentes difficultés, peu trouveront le salut dans cet âge (Matthieu 7:14; Luc 13:23-24; Romains 11:6-7; 2 Corinthiens 4:4). Sur le repentir et le baptême, Dieu justifie les Chrétiens repentants de leurs péchés passés. Les chrétiens commencent alors un processus continu « d’être sauvés » comme nous grandissons dans la grâce et la connaissance du Christ (2 Pierre 3:18) et ayant le Christ vivant en nous (Galates 2:20). Le salut pour les Chrétiens dans cet âge sera complet à la résurrection (1 Corinthiens 15:50-54); « Christ, qui s’est offert une seule fois pour porter les péchés de plusieurs, apparaîtra sans péché une seconde fois à ceux qui l’attendent pour leur salut » (Hébreux 9:28). (Universal Offer of Salvation: There Are Hundreds of Verses in the Bible Supporting the Doctrine of True Apocatastasis andHope of Salvation: How the Genuine Church of God Differs from Protestantism).
AMOUR ET SALUT POUR TOUTES LES RACES ET PEUPLES
La haine raciale est mauvaise. Tandis qu’il peut y avoir des différences raciales, la Bible n’enseigne pas qu’une race est supérieure à n’importe quelle autre à Ses yeux. La Bible commande que toute l’humanité aime leurs voisins comme eux-mêmes (Lévitique 19:18; Matthieu 22:39; Actes 17:24-29). Jésus est venu pour apporter la joie à tous les peuples (Luc 2:10).La Bible montre que le salut est offert librement maintenant tant aux Juifs qu’aux Païens (Actes 10:34-35; Romains 10:12-13; cf. Joël 2:32) et que Dieu a l’intention de sauver les gens « de toute nation, de toute tribu, de tout peuple, et de toute langue » (Apocalypse 7:9). On devrait montrer l’amour chrétien aux gens de toutes les appartenances ethniques (Romains 13:10; Luc 10:30-37). « Dieu est pour nous le Dieu des délivrances » (Psaumes 68:20). « Et toute chair verra le salut de Dieu » (Luc 3:6).
LE NOM BIBLIQUE DE L’ÉGLISE
Le nom biblique prédominant de la vraie Église dans le Nouveau Testament est « Église de Dieu ». Les variantes de cette expression sont clairement exposées aux singulier et pluriel à douze endroits différents dans le Nouveau Testament (Actes 20:28; 1 Corinthiens 1:2; 10:32; 11:16, 22; 15:9; 2 Corinthiens 1:1; Galates 1:13; 1 Thessaloniciens 2:14; 2 Thessaloniciens 1:4; 1 Timothée 3:5, 15). Partout dans l’histoire Chrétienne, la vraie église utilisait normalement une version de l’expression « Église de Dieu » (ou Église de Christ, cf. Romains 16:16) quoique souvent avec un autre terme, comme une région géographique (cf. 1 Corinthiens 1:2) ou un autre mot, avec cela (1 Timothy 3:15). Jésus a dit que les Chrétiens seraient gardés au nom de Son Père (Jean 17:12), qui de plus est souvent simplement « Dieu » dans le Nouveau Testament, d’où « Église de Dieu ». L’Église de Dieu la plus fidèle à la fin des temps dans le Livre de l’Apocalypse est l’Église Philadelphienne, mais puisqu’il y a seulement un reste de celle-ci de nos jours, le terme le reste Philadelphien de l’Église de Dieu est une description appropriée de cette portion de l’Église de Dieu qui tient toujours aux enseignements de l’ère Philadelphienne. Puisque la vraie Église de Dieu a continué du temps des apôtres originaux, le nom l’Église Continue de Dieu aide à communiquer ce fait.
L’HISTOIRE DE L’ÉGLISE
Jésus a enseigné que Ses adeptes dans l’ère de l’Église serait un « petit troupeau » (Luc 12:32), ou un reste selon l’Apôtre Paul (Romains 11:5). L’Église Continue de Dieu trace son histoire de l’Église Apostolique dans le Livre des Actes (l’ère Éphésienne) au présent à travers beaucoup d’emplacements. De façon intéressante, la Bible montre que la vraie église ne pouvait pas avoir un quartier général basé dans une seule et même ville pendant les siècles de son histoire (Hébreux 13:14; cf. Matthieu 10:23), d’où la compréhension de la vérité concernant les églises d’Apocalypse 2 et 3 nous aide à identifier la vraie Église de Dieu dans ses divers emplacements. C’est la vraie Église de Dieu et ses doctrines (Jude 3; 1 Timothée 4:16; 2 Timothée 3:14-16; Galates 2:5; Colossiens 1:21-23; Actes 14:21-22) non pas une ville, qui continue jusqu’au retour de Jésus (Matthieu 10:23; 16:17-18). Pour de plus amples détails, voir la page The History of Early Christianity.
LE SABBAT, LE MILLÉNAIRE ET LES JOURS SAINTS
Le Sabbat est le septième jour (Genèse 2:2-3; Exode 20:8-11; Hébreux 4:4, 9). La Bible nous montre que Jésus Christ (Luc 4:16; 6:6; 13:10; Marc 6:2), les apôtres originaux (Actes 17:2; 18:4), et ceux qui essayaient d’être fidèle dans l’Église du début (Actes 17:2-4) observaient le Sabbat commandé par Dieu (Exode 20:8-11; Hébreux 4:9).Jésus a déclaré qu’Il était « maître du Sabbat » (Marc 2:28), alors en ce sens, le véritable « Jour du Seigneur » est le Sabbat qui est le septième jour de la semaine. Le Sabbat a longtemps été un signe entre Dieu et Son peuple (Exode 31:13). En parlant du septième jour (Hébreux 4:4), le Nouveau Testament enseigne qu’il y a « un repos de sabbat réservé au peuple de Dieu » (Hébreux 4:9) Le Sabbat aide à représenter le règne millénaire de Jésus (Hébreux 4:1-4; 2 Pierre 3:8; Apocalypse 20:4-6).
Jésus Christ et Ses saints vont régner sur la terre pendant mille ans (Apocalypse 5:10; 20:4-6).
La Bible enseigne que ce royaume millénaire sera merveilleux (Ésaïe 2:9; 11:1-10; 35:1-9; Ézéchiel 34:21-29; Michée 4:1-4; Actes 3:19-21) et que les saints règneront alors avec Jésus (Apocalypse 20:4-6). Satan le diable sera banni pendant ce temps (Apocalypse 20:1-6), et c’est un temps de repos et d’abondance.
Le Sabbat lui-même est observé à chaque semaine du coucher du soleil le jour généralement appelé vendredi jusqu’au coucher du soleil le jour généralement appelé samedi.
Quoiqu’une partie de la manière qu’ils observaient le Sabbat ait été modifié de la manière que les enfants d’Israël l’observaient, les premiers Chrétiens observaient les festivals et les jours saints inscrits dans les Écritures hébraïques dans Lévitique 23, mais avec une compréhension d’après le Nouveau Testament.
Pâques nous aide à concevoir le sacrifice de Jésus Christ qui, les écritures saintes nous montrent, est venu pour être « l’Agneau de Dieu, qui ôte le péché du monde » (Jean 1:29). Jésus observait la Pâques annuellement (Matthieu 26:18; Marc 14:14; Luc 2:41-42; 22:15), est mort le jour de la Pâques, et s’est sacrifié pour nous « même Christ, notre Pâques, est sacrifié pour nous » (1 Corinthiens 5:7 King James). Jésus a apporté des changements à la Pâques juive incluant l’ajout des symboles du pain sans levain et du vin (Matthieu 26:17, 26-28; 1 Corinthiens 11:23-26) aussi bien que la pratique de laver les pieds (Jean 13:1-17). C’est observé annuellement (cf. Exode 13:10).
Les Jours des Pains Sans Levain qui sont tout juste après la Pâques, représentent nos péchés effacés par l’acceptation du sacrifice de Jésus (cf. 2 Pierre 1:9-11). Ils représentent aussi que le levain de l’hypocrisie, la malice, et la méchanceté doivent être purgés (Luc 12:1; 1 Corinthiens 5:6-13). L’Apôtre Paul a été inspiré pour écrire « Célébrons donc la fête, non avec du vieux levain, non avec un levain de malice et de méchanceté, mais avec les pains sans levain de la pureté et de la vérité » (1 Corinthiens 5:8).
La Pentecôte est décrite dans les écritures hébraïques comme « la fête de la moisson, des prémices » (Exode 23:16), représente le début de l’Église du Nouveau Testament (Actes 2:1-4). La Pentecôte nous aide à concevoir que les Chrétiens sont un type de prémices de la récolte de Dieu (Romains 8:23; 11:16; 1 Corinthiens 15:20-23; Jacques 1:18), quoiqu’ « il y a peu d’ouvriers » (Matthieu 9:37-38). « ils suivent l’agneau partout où il va. Ils ont été rachetés d’entre les hommes, comme des prémices pour Dieu et pour l’agneau » (Apocalypse 14:4-5).
La Fête des Trompettes nous montrent dans le Livre d’Apocalypse la sonnerie des trompettes (Apocalypse 8, 9, 11:15-18) incluant « la dernière trompette. La trompette sonnera, et les morts ressusciteront incorruptibles, et nous, nous serons changés » (1 Corinthiens 15:52). « Car le Seigneur lui-même, à un signal donné, à la voix d’un archange, et au son de la trompette de Dieu, descendra du ciel, et les morts en Christ ressusciteront premièrement » (1 Thessaloniciens 4:16). À tous les sept ans, c’est une année de repos pour la terre et le début de l’année de relâche (Lévitique 25:1-7; Deutéronome 15:7-11).
Le Jour du Pardon (expiation) appelé « le Jeune » dans le Nouveau Testament (Actes 27:9), nous montre nos propres faiblesses et notre besoin de se rapprocher de Dieu (Ésaïe 58:5, 11). Ce jour nous montre aussi que Satan a un rôle à jouer dans les péchés de l’humanité et qu’il sera lié pour mille ans (Apocalypse 20:1-3; cf. Lévitique 16:20-26; Ésaïe 14:12-16).
La fête des Tabernacles, qui montre une période d’abondance, nous aide à comprendre le règne millénaire (Apocalypse 20:4-5) de Jésus Christ et Ses saints sur la terre (Zacharie 14; Matthieu 9:37-38; 13:1-30; Luc 12:32; Jean 7:6-14; Actes 17:31; Apocalypse 5:10, 12:9). Ce futur paradis, à la suite de la destruction presque totale que l’humanité aura subit causée par ses activités et la Grande Tribulation ainsi que le Jour du Seigneur (Matthieu 24:21-31), aidera à montrer à l’humanité les avantages de vivre dans la voie de Dieu. Tous les sept ans, la loi doit être lue pendant ce festival (Deutéronome 31:10-13).
Le Dernier Grand Jour (Jugement du Trône Blanc) nous aide à comprendre que tous ceux qui ont vécu vont avoir une vraie opportunité pour le salut (Jean 7:37-38; Ésaïe 52:10, 13-15; 65:20; Luc 3:6) – une opportunité que la plupart vont accepter (Jean 7:37-39; Romains 11:25-26; Ézéchiel 37:11-14; Hébreux 9:27-28). Ce nom provenant du Nouveau Testament nous vient de l’Apôtre Jean qui a écrit, « Le dernier jour, le grand jour de la fête, Jésus, se tenant debout, s’écria : Si quelqu’un a soif, qu’il vienne à moi, et qu’il boive. Celui qui croit en moi, des fleuves d’eau vive couleront de son sein, comme dit l’Écriture » (Jean 7:37-38).
L’histoire nous fournit des références que les premiers adeptes du Christ, comme Polycarpe, ont observé le Sabbat le septième jour et les autres jours saints bibliques et les festivals.
En observant les jours auxquels la Bible nous impose, les Chrétiens peuvent arriver à une compréhension plus profonde du plan de Dieu, le salut, et certaines des étapes à prendre pour y arriver. Les festivals bibliques montrent que le Christ a vraiment été sacrifié (1 Corinthiens 5:7) et les Chrétiens doivent vivre sans le levain d’hypocrisie, de la malice et de la méchanceté (Luc 12:1; 1 Corinthiens 5:6-13). Les festivals bibliques aident aussi à montrer que tandis que certains sont prédestinés pour être appelés dans cet âge de l’Église (Éphésiens 1:4-12; Actes 2:1-47), il y a un âge à venir (Actes 3:21; Matthieu 12:32) et le destin de tous les autres est d’être présenté avec une occasion pour le salut lors du Dernier Grand Jour (Jean 7:37-38; 12:47-48; Romains 10:11-21).
DÎMES ET OFFRES (DONS)
La Bible nous enseigne que «Toute dîme de la terre… appartient à l’Éternel » (Lévitique 27:30). Les Chrétiens les plus fidèles ont suivi la remontrance de Jésus concernant la dîme (Matthieu 23:23) et celle de l’Apôtre Paul à donner des offres (1 Corinthiens 9:1-14). Tandis que dans le temps de l’Ancien Testament, on donnait les dîmes au sacerdoce Lévitique, dans l’âge de l’Église, ceci a changé et les dîmes étaient données à ceux qui représentaient le ministère de Jésus (cf. Hébreux 7:1-12). Par les dîmes et les offres, les Chrétiens servent Dieu en supportant la proclamation de l’Évangile (1 Corinthiens 9:9), supportant les dirigeants de l’Église (1 Timothée 5:17-18), l’Église (2 Corinthiens 9:6-14), la participation à Ses festivals (Deutéronome 14:22-26; Actes 18:21), les besoins administratifs de l’Église (1 Corinthiens 12:28; 2 Corinthiens 9:6-14), et prendre soin des indigents (Deutéronome 2:12-15; 2 Corinthiens 9:6-14; Galates 2:10).
LA MORT
« Et comme il est réservé aux hommes de mourir une seule fois » (Hébreux 9:27) « Car tous ont péché…le salaire du péché, c’est la mort » (Romains 3:23, 6:23).
TROIS RÉSURRECTIONS ET TROIS JUGEMENTS
« Et comme tous meurent en Adam, de même aussi tous revivront en Christ, mais chacun en son rang. Christ comme prémices, puis ceux qui appartiennent à Christ, lors de son avènement » (1 Corinthiens 15:22-23).
En réalité la Bible enseigne qu’il y a trois résurrections futures (What Did Early Christians Understand About the Resurrections?). La première pour les saints au moment du retour de Jésus (Apocalypse 20:5-6; Jean 5:24; 1 Thessaloniciens 4:16), la deuxième pour les autres (Apocalypse 20:5a, 11-12; Jean 5:25; cf. Matthieu 11:23-24), et la troisième pour les mauvais incorrigibles et ceux qui sont morts après les cent ans (Apocalypse 20:13b-14; Jean 5:29; Ésaïe 65:20).
La Bible enseigne qu’il y a au moins trois jugements et que « La miséricorde triomphe du jugement » (Jacques 2:13). Dans cette vie, les Chrétiens sont jugés (1 Pierre 4:17). Un deuxième jugement est la première partie du Jugement du Grand Trône Blanc (Apocalypse 20:11-12) qui vient après le règne millénaire de Jésus et Ses saints (Apocalypse 20:4-6). Plus tard, en accord avec cela, cent ans plus tard (Ésaïe 65:20) vient le jugement final incluant la Mort et l’Enfer (Apocalypse 20:13-14) et quiconque n’est pas inscrit dans le Livre de Vie sera jeté dans le lac de feu (Apocalypse 20:15).
LE DESTIN DE L’HUMANITÉ
La Bible nous montre que Jésus devint humain (Philippiens 2:7) pour que les humains puissent devenir Ses frères dans la famille de Dieu (Romains 8:29; Éphésiens 3:14-19). Jésus lui-même pria, «Je leur ai donné la gloire que tu m’as donnée, afin qu’ils soient un comme nous sommes un, – moi en eux, et toi en moi, -afin qu’ils soient parfaitement un, et que le monde connaisse que tu m’as envoyé et que tu les as aimés comme tu m’as aimé » (Jean 17:22-23). Un article qui peut être pertinent Deification: Did the Early Church Teach That Christians Would Become God?
Mais pour les Chrétiens appelés et qui endurent jusqu’à la fin dans cet âge, ils seront aussi récompensés avec des rôles importants dans le royaume de Dieu (Jean 14:1-3; Apocalypse 3:21; 20:4-6), qui sera établie sur cette terre (Matthieu 5:5; Apocalypse 2:26-27; 5:10; Daniel 2:44).
LA GRANDE TRIBULATION, PROTECTION, JOUR DU SEIGNEUR, ET LE RETOUR DE JÉSUS
Jésus enseigna « la détresse sera si grande qu’il n’y en a point eu de pareille depuis le commencement du monde jusqu’à présent, et qu’il n’y en aura jamais. Et, si ces jours n’étaient abrégés, personne ne serait sauvé; mais, à cause des élus, ces jours seront abrégés » (Matthieu 24:21-22). La Bible montre que Dieu a promis de protéger les Philadelphiens fidèles qui « s’assemblent » (Sophonie 2:1-3; Joël 2:16-17; Jérémie 4:5-6) de « l’heure de la tentation » (Apocalypse 3:7-10) mais cette promesse n’est pas faite à tous les Chrétiens (Apocalypse 12:14-17, cf. Luc 21:36).
Le dernier “Jour du Seigneur” dure un an (Ésaïe 34:8) et précède le retour de Jésus Christ (cf. Joël 2:30-31; Matthieu 24:29-31) et l’établissement de la phase millénaire du Royaume de Dieu (Apocalypse 11:15; 20:4; 1 Thessaloniciens 4:13-18).
L’ANTÉCHRIST N’EST PAS LA BÊTE DE LA MER
La Bible montre que l’Antéchrist final est un chef religieux par opposition à principalement politique selon les seuls vers dans l’Écriture sainte qui utilisent l’expression « l’Antéchrist » (2 Jean 7, 1 Jean 2:18, 1 Jean 2:22 et 1 Jean 4:3). La Bible enseigne spécifiquement « plusieurs faux prophètes sont venus dans le monde… (cet esprit)c’est celui de l’antéchrist » (1 Jean 4:1,3) et il suggérera qu’il avait la vraie foi Chrétienne (cf. 1 Jean 2:18-22).
L’Antéchrist final est la Bête à deux cornes d’Apocalypse 13:11-17 qui est appelé « le faux prophète » dans Apocalypse 16:13; 19:20; 20:10. L’autre Bête dans Apocalypse 13, la « bête de la Mer » d’Apocalypse 13:1-10 est le dernier Roi du Nord de Daniel 11, et quoiqu’il sera opposé à Christ et est ainsi l’Antéchrist, il n’est pas « l’ »Antéchrist dont l’Apôtre Jean nous a averti (quoique Jean nous met en garde contre lui dans de multiples Écritures saintes).
PAS DE CE MONDE
Jésus a enseigné, « Mon royaume n’est pas de ce monde » (Jean 18:36). Jean Baptiste enseigna, « Ne faites violence à aucun homme » Luc 3:14 King James). Historiquement, ceux de l’Église de Dieu ont considéré le service militaire comme mal pour ses membres. Du temps des Guerres Révolutionnaires à la Guerre civile jusqu’à présent, les pays comme les États-Unis ont eu tendance à avoir eu des dispositions pour exempter les membres de l’Église de Dieu et les fidèles de la participation militaire en raison d’objections consciencieuses. Les premiers Chrétiens n’ont pas participé aux guerres militaires ni regarder les sports violents (military warfare nor watch violent sports).
L’Apôtre Paul enseigna «Nous faisons donc les fonctions d’ambassadeurs pour Christ » (2 Corinthiens 5:20; Éphésiens 6:20). L’Apôtre Pierre enseigna que le peuple de Dieu était « une race élue, un sacerdoce royal, une nation sainte, un peuple acquis, afin que vous annonciez les vertus de celui qui vous a appelés des ténèbres» (1 Pierre 2:9). La Bible enseigne aussi que ce monde a été trompé par Satan le diable (Apocalypse 12:9) et que le peuple de Dieu doit être séparé du monde (Jean 15:19; 2 Corinthiens 6:14-17; Apocalypse 18:4). Puisqu’un Chrétien est l’ambassadeur de Dieu et cette responsabilité est notre devoir au-dessus de n’importe quel devoir résultant de relations humaines (Actes 4:18-20; 5:26-31), c’est notre pratique religieuse normale de ne pas participer aux élections nationales, au jury, ne pas nous porter volontaire à joindre l’armée (services militaires). Historiquement, l’Église fidèle de Dieu a longtemps enseigné que ses membres ne devraient pas participer aux jurés séculaires et à la politique séculaire. Cependant, on s’attend à ce que les Chrétiens écoutent (et prient pour, 1 Timothée 2:1-3) les autorités gouvernementales (1 Pierre 2:13-17) et payent leurs impôts (Matthieu 22:17-21), toutefois s’il y a un conflit entre les lois d’hommes et les lois de Dieu, « Il faut obéir à Dieu plutôt qu’aux hommes » (Actes 5:29, LSG).
ABANDONNER
Puisque les non-chrétiens ne font pas partie de la foi, ils ‘n’« abandonnent pas » dans le sens dont l’Apôtre Paul a écrit dans 2 Thessaloniciens 2:3, 1 Timothée 4:1 (« abandonneront la foi ») et à d’autres endroits dans l’Écriture sainte. Un article d’intérêt pertinent peut inclure The Falling Away: The Bible and WCG Teachings.
LE MARIAGE BIBLIQUE
De temps à autre, nous devons apporter des ajustements dans notre Déclaration des croyances de l’Église Continue de Dieu. Normalement, ils se limitent à quelques mots et/ou des ajouts de versets bibliques.
Tandis que dans l’Église Continue de Dieu nous avons toujours enseigné que le mariage biblique est entre un homme et une femme, selon les enseignements de Jésus dans Marc 10:6-9, parce que plusieurs changements sont survenus dans cet âge, de l’information supplémentaire a été ajoutée pour assurer une compréhension claire concernant certains aspects puisque plusieurs personnes et gouvernements n’ont pas les mêmes points de vue.
Toujours selon nos enseignements publics et nos pratiques, voici ce que maintenant notre Déclaration des croyances de l’Église Continue de Dieu reflète concernant le mariage :
MARIAGE BIBLIQUE
La Bible tolère des relations sexuelles uniquement dans le mariage. (1 Corinthiens 6:18-7:5). De plus, Jésus enseignait que le mariage était une union entre un véritable homme et une véritable femme (Marc 10:6-9) et est une union à vie. (Matthieu 19:3-9; cf. 2 Corinthiens 7:39)
Dans la Bible, les autres relations sexuelles sont condamnées (e.g. Exode 20:14; Romains 1:24-32; Lévitique 18:22; 20:13; Deutéronome 23:17-18; 27:21), ainsi que le transvestisme (Deutéronome 22 :5), et une attirance inconvenante/déplacée. (e.g. Exode 20:17; Lévitique 18:6-23; 20:15-16; Matthieu 5:27-28; 1 Corinthiens 6:9-11) Les personnes qui pratiquent et désirent pratiquer l’homosexualité, la bisexualité, l’adultère, la fornication, le transvestisme, la bestialité ou toute autres pratiques sexuelles immorales ne sont pas bienvenues pour participer aux services de l’Église ou autrement être considérées à titre de membres de l’Église Continue de Dieu sans une véritable repentance en conformité avec les enseignements de la Bible. (cf. 1 Corinthiens 5:1-5)
Le Nouveau Testament nous enseigne que le mariage illustre une union entre Jésus Christ et l’Église (Éphésiens 5:22-32). Dieu déteste le divorce (Malachie 2:16) et dans le Nouveau Testament le divorce est seulement autorisé dans des circonstances très limitées. (Matthieu 5:31-32; 19:3-9; 1 Corinthiens 7)
La Bible enseigne aussi, « Ne vous mettez pas avec les infidèles sous un joug étranger. Car quel rapport y a-t-il entre la justice et l’iniquité? ou qu’y a-t-il de commun entre la lumière et les ténèbres? Quel accord y a-t-il entre Christ et Bélial? ou quelle part a le fidèle avec l’infidèle? Quel rapport y a-t-il entre le temple de Dieu et les idoles? Car nous sommes le temple du Dieu vivant, comme Dieu l’a dit: J’habiterai et je marcherai au milieu d’eux; je serai leur Dieu, et ils seront mon peuple. » (2 Corinthiens 6:14-16; cf. 7:39). Ainsi l’Église s’oppose au mariage entre les vrais chrétiens et les non croyants (infidèles) avec l’exception d’Exode 22:16).
LA MISSION
La mission de l’Église est de proclamer et promouvoir l’Évangile du Christ concernant le Royaume de Dieu (Matthieu 24:14) et tout ce que ceci implique, y compris mener la phase finale du travail.
Voici sept fonctions spécifiques de la mission de l’Église Continue de Dieu.
- Proclamer l’Évangile du Royaume (Matthieu 24:14) et le salut par Jésus Christ (Matthieu 28:19-20; Jean 6:29; Actes 4:10, 12; Romains 1:13) et continuer dans la doctrine (1 Timothée 4:16).
- Prêcher les avertissements prophétiques de la Bible, mise en garde, y compris la Grande Tribulation à venir, aux descendants de Jacob et des autres dans cet âge (e.g. Ézéchiel 3 et 33; Matthieu 24:4-51) comme nous nous efforçons de mener la phase finale du travail.
- Prêcher l’amour Philadelphien (Apocalypse 3:7-12; Jacques 2:8; Jean 13:35; Hébreux 13:1), nourrir le troupeau (Matthieu 28:19-20), promouvoir l’unité Philadelphienne (Joël 1:14, 2:15-16; Sophonie 2:1-3; Jérémie 4:5-6; Apocalypse 3:7-10, 12:14-17), et encourager le troupeau à développer son caractère par la croissance dans la grâce et la connaissance de notre Seigneur et Sauveur Jésus Christ (2 Pierre 3:18).
- Être des exemples (Matthew 5:14-16; 1 Thessaloniciens 1:7) et des témoins (Matthew 24:14) dans le monde en général, aussi bien que d’autres Chrétiens (Daniel 11:32-33).
- Apprendre et pratiquer les mots et les commandes de Jésus dans toutes nos transactions avec d’autres (Jean 13:35; 15:14).
- Rétablir et enseigner d’avantage les vérités du Christianisme original (Jude 3; Matthieu 17:11; Actes 18:26).
- Enseigner que les Chrétiens devraient être menés par l’Esprit Saint et poursuivre l’amour, la pitié, le jugement, la foi, la justice et les autres fruits de l’Esprit (1 Corinthiens 13:1-14:1; Matthieu 23:23; Galates 5:22-25).
Enseigner la vérité et l’amour de la parole de Dieu au monde en général et à ceux qui ont été appelés dans cet âge en particulier (Matthieu 28:19-20) est la mission de l’Église Continue de Dieu.
Adresse et Autre Information
Continuing Church of God / Église Continue de Dieu
1036 E. Grand Avenue
Grover Beach, CA 93420 USA
(805) 574-1818
Site Web : http://www.ccog.org http://www.ccog.asia http://www.ccog.in http://www.cdlidd.es
Où est la vraie Église Chrétienne aujourd’hui?
Jésus a dit que la tombe ne saurait prévaloir contre son église. Savez-‐vous où cette église est aujourd’hui? Êtes-‐vous certain?
Êtes-‐vous disposés à être un véritable Chrétien « observateur » de la Loi et pas simplement un auditeur?
Pourriez-‐ vous gérer la vérité au sujet de la véritable église chrétienne? Est-‐ce qu’un petit et pernicieux groupe peut mieux représenter la véritable église Chrétienne aujourd’hui?
Seriez-‐vous prêt à « combattre pour la foi qui a été transmise aux saints une fois pour toutes. » ou préférez-‐vous une contrefaçon? Devez-‐vous compter sur vos émotions ou sur la parole de Dieu pour décider? Savez-‐vous quels sont les preuves, signes, et indices qui identifient la véritable et Église Continue de Dieu?
Voici un lien vers le pdf du livret: Où est la vraie Église Chrétienne aujourd’hui?
Bibel Nachrichten Prophezeiung: April-Juni 2015
Hier finden Sie eine PDF-Link zur deutschen Ausgabe von: Bibel Nachrichten Prophezeiung magazin, April-Juni 2015.
In Dieser Ausgabe:
3 Wie wird Frieden im Nahen Osten geschaffen werden? Werden wir Frieden im Nahen Osten haben? Ist Bombardierung, „Maria” oder Terrorismus der richtige Weg es zustande zu bringen? Wann wird wirklicher Frieden erwartet?
9 Charakterbildung und Weiterentwicklung zur Perfektion Sollten Christen das tun? Warum?
19 Studiengang der Bibel: Gottes Tausenjährige Regierung Wissen Sie darüber? Wird jetzt dagegen gelehrt?
29 Pfingsten und Israel Antikes Israel hielt dies Fest, so taten Jesus’ Anhänger.
30 Pfingsten – Das Kommen des Heiligen Geistes Was bedeutet es?
31 Funktioniert Astrologie? Viele folgen ihrem Horoskops. Sollten Sie?
32 Das Evangelium verbreiten ist mehr als eine örtliche Tätigkeit Sollten wir zufrieden sein nur diejenigen in unserem Ortsbereich zu erreichen oder hat Gott einen größeren Plan für Endzeit Christen?
35 Die Heiligen Tage für 2015 bis 2024 Ein Kalender für die Heiligen Tage auf dem gewöhnlich benutzten römischen Kalender
Rückseite: Internet und Radio Sie zeigt Ihnen, wo die Nachricht der Continuing Church of God gefunden werden kann.
Hier finden Sie eine PDF-Link zur deutschen Ausgabe von: Bibel Nachrichten Prophezeiung magazin, April-Juni 2015.
WO IST DIE WAHRE CHRISTLICHE KIRCHE HEUTE?
Hier finden Sie eine PDF-Link zur deutschen Ausgabe von: WO IST DIE WAHRE CHRISTLICHE KIRCHE HEUTE?
Würden Sie bereit sein „ für den G lauben ernst haft zu kämpfen, der den Heiligen ein für allemal übergeben worden ist “, oder würden Sie lieber eine Fälschung bevorzugen? Sollten Sie sich auf Ihre Emotionen verlassen oder das Wort Gottes entscheiden lassen? Wissen Sie welche Beweise, Hinweise und Zei chen die wahre kontinuierende Kirche Gottes identifiziert?
Hier finden Sie eine PDF-Link zur deutschen Ausgabe von: WO IST DIE WAHRE CHRISTLICHE KIRCHE HEUTE?
Bij Jezus en de vroege Kerk lag de nadruk op het evangelie van het Koninkrijk van God
Door COGwriter
Weet u dat de dingen waarover Jezus klaarblijkelijk predikte vanaf het begin tot aan het einde over het evangelie van het koninkrijk van God gingen? Weet u dat het einde van deze wereld niet kan komen totdat het koninkrijk van God aan de wereld is gepredikt als een getuigenis? Weet u dat de apostelen en zij die hen volgden de nadruk legden op het koninkrijk van God?
Het eigenlijke koninkrijk van God krijgt dezer dagen geen nadruk bij velen die Christus belijden, maar er is een groep die het tot zijn topprioriteit heeft gemaakt.
Is het koninkrijk van God de persoon Jezus? Is het koninkrijk van God Jezus die in ons leeft? Is het koninkrijk van God een soort toekomstig werkelijk koninkrijk?
Wat is een koninkrijk? Wat is het koninkrijk van God? Wat leert de Bijbel? Wat onderwees de vroege christelijke kerk?
Dit artikel poogt al deze vragen te beantwoorden.
Alvorens in te gaan op de specifieke bijbelteksten en historische commentaren is het van belang te begrijpen dat een koninkrijk een koning vereist, en een territorium, onderdanen en wetten. Dit zijn de elementen van een koninkrijk en tevens de elementen van het koninkrijk van God.
(Wie geïnteresseerd is kan ook de preek op YouTube bekijken, die is te vinden op het kanaal van de Continuing COG met de titel ʼThe Gospel of the Kingdomʼ.)
Daniël onderwees over het Koninkrijk
De profeet Daniël werd gezegd het volgende op te schrijven over het koninkrijk van God:
ʼGij, o koning, koning der koningen, aan wie de God des hemels het koningschap, macht, sterkte en eer geschonken heeft, ja, in wiens hand Hij de mensenkinderen, waar zij ook wonen, de dieren des velds en het gevogelte des hemels heeft gegeven, en die Hij tot heerser over die alle heeft gemaakt – gij zijt dat gouden hoofd. Doch na u zal een ander koninkrijk ontstaan, geringer dan het uwe; en, weer een ander, een derde koninkrijk, van koper, dat heersen zal over de gehele aarde; en een vierde koninkrijk zal hard zijn als ijzer; juist zoals ijzer alles verbrijzelt en vermorzelt; en gelijk ijzer, dat vergruizelt, zal dit die allen verbrijzelen en vergruizelen. En dat gij de voeten en de tenen gezien hebt deels van pottenbakkersleem en deels van ijzer, betekent, dat dit een verdeeld koninkrijk wezen zal: wel zal het iets van de hardheid van het ijzer aan zich hebben, juist zoals gij gezien hebt ijzer gemengd met kleiachtig leem, en de tenen der voeten deels van ijzer en deels van leem; ten dele zal dat koninkrijk hard zijn, en ten dele zal het broos zijn. Dat gij gezien hebt ijzer vermengd met kleiachtig leem, betekent: zij zullen zich door huwelijksgemeenschap vermengen, maar met elkander geen samenhangend geheel vormen, zoals ijzer zich niet vermengt met leem. Maar in de dagen van die koningen zal de God des hemels een koninkrijk oprichten, dat in eeuwigheid niet zal te gronde gaan, en waarvan de heerschappij op geen ander volk meer zal overgaan: het zal al die koninkrijken verbrijzelen en daaraan een einde maken, maar zelf zal het bestaan in eeuwigheidʼ (Daniël 2:37-44).
ʼDaarna zullen de heiligen des Allerhoogsten het koningschap ontvangen, en zij zullen het koningschap bezitten tot in eeuwigheid, ja, tot in eeuwigheid der eeuwighedenʼ (Daniël 7:18).
Van Daniël leren we dat het koninkrijk van God de koninkrijken van de mens zal vernietigen en voor altijd zal blijven bestaan. En dat de heiligen hun aandeel erin zullen krijgen.
En het volgende is voor onze tijd. Let op enkele passages uit het Nieuwe Testament:
ʼEn de tien horens, die gij zaagt, zijn tien koningen, die nog geen koningschap hebben ontvangen, maar één uur ontvangen zij macht als koningen, met het beest. Dezen zijn één van zin en geven hun kracht en macht aan het beest. Dezen zullen oorlog voeren tegen het Lam, maar het Lam zal hen overwinnen – want Hij is de Here der heren en de Koning der koningen – en zij, die met Hem zijn, de geroepenen en uitverkorenen en gelovigenʼ (Openbaring 17:12-14).
Zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament zien we dus dat er in de eindtijd een aards koninkrijk zal zijn met tien onderdelen en dat God dat zal vernietigen en zijn koninkrijk zal vestigen.
Jesaja onderwees over het Koninkrijk
God inspireerde Jesaja op de volgende wijze over de eerste fase van het koninkrijk te schrijven:
ʼEn er zal een rijsje voortkomen uit de tronk van Isaï en een scheut uit zijn wortelen zal vrucht dragen. En op hem zal de Geest des Heren rusten, de Geest van wijsheid en verstand, de Geest van raad en sterkte, de Geest van kennis en vreze des Heren; ja, zijn lust zal zijn in de vreze des Heren. Hij zal niet richten naar hetgeen zijn ogen zien, noch rechtspreken naar hetgeen zijn oren horen; want hij zal de geringen in gerechtigheid richten en over de ootmoedigen des lands in billijkheid rechtspreken, maar hij zal de aarde slaan met de roede zijns monds en met de adem zijner lippen de goddeloze doden. Gerechtigheid zal de gordel zijner lendenen zijn en trouw de gordel zijner heupen. Dan zal de wolf bij het schaap verkeren en de panter zich nederleggen bij het bokje; het kalf, de jonge leeuw en het mestvee zullen tezamen zijn, en een kleine jongen zal ze hoeden; de koe en de berin zullen samen weiden, haar jongen zullen zich tezamen nederleggen, en de leeuw zal stro eten als het rund; dan zal een zuigeling bij het hol van een adder spelen en naar het nest van een giftige slang zal een gespeend kind zijn hand uitstrekken. Men zal geen kwaad doen noch verderf stichten op gans mijn heilige berg, want de aarde zal vol zijn van kennis des Heren, zoals de wateren de bodem der zee bedekken. En het zal te dien dage geschieden, dat de volken de wortel van Isaï zullen zoeken, die zal staan als een banier der natiën, en zijn rustplaats zal heerlijk zijnʼ (Jesaja 11:1-10).
De reden waarom ik hiernaar verwijs als de eerste fase van het koninkrijk is omdat dit een tijd is waarin het koninkrijk fysiek is (voorafgaande aan de tijd dat de heilige stad, het Nieuwe Jeruzalem, uit de hemel naar de aarde zal komen: Openbaring 21). Jesaja bevestigde het fysieke aspect van deze fase toen hij verder ging met:
ʼEn het zal te dien dage geschieden, dat de Here wederom zijn hand opheffen zal om los te kopen de rest van zijn volk, die overblijft in Assur, Egypte, Patros, Ethiopië, Elam, Sinear, Hamat en in de kustlanden der zee. En Hij zal een banier opheffen voor de volken, en de verdrevenen van Israël verzamelen en de verstrooide dochters van Juda vergaderen van de vier einden der aarde. Dan zal de afgunst van Efraïm verdwijnen en zij die Juda benauwen, zullen uitgeroeid worden; Efraïm zal niet afgunstig zijn op Juda en Juda zal Efraïm niet benauwen. Westwaarts zullen zij de Filistijnen op de schouder vliegen, samen zullen zij de stammen van het Oosten plunderen; naar Edom en Moab zullen zij hun hand uitstrekken en de Ammonieten zullen hun onderhorig zijn. Dan zal de Here de zeeboezem van Egypte met de ban slaan en Hij zal zijn hand tegen de Rivier bewegen met de gloed van zijn adem, en Hij zal haar tot zeven beken uiteenslaan en maken, dat men geschoeid daardoor kan gaan. Dan zal er een heerbaan zijn voor de rest van zijn volk, die in Assur overblijven zal, zoals er voor Israël geweest is ten dage, toen het optrok uit het land Egypteʼ (Jesaja 11:11-16).
ʼEn het zal geschieden in het laatste der dagen: dan zal de berg van het huis des Heren vaststaan als de hoogste der bergen, en hij zal verheven zijn boven de heuvelen. En alle volkeren zullen derwaarts heenstromen en vele natiën zullen optrekken en zeggen: Komt, laten wij opgaan naar de berg des Heren, naar het huis van de God Jakobs, opdat Hij ons lere aangaande zijn wegen en opdat wij zijn paden bewandelen. Want uit Sion zal de wet uitgaan en des Heren woord uit Jeruzalem. En Hij zal richten tussen volk en volk en rechtspreken over machtige natiën. Dan zullen zij hun zwaarden tot ploegscharen omsmeden en hun speren tot snoeimessen; geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen, en zij zullen de oorlog niet meer lerenʼ (Jesaja 2:2-4).
Dit zal dus een tijd van vrede op aarde zijn. Maar uiteindelijk zal dit, met Jezus aan de macht, voor altijd zijn.
Jesaja werd ook geïnspireerd het volgende te schrijven:
ʼWant een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven, en de heerschappij rust op zijn schouder en men noemt hem Wonderbare Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst. Groot zal de heerschappij zijn en eindeloos de vrede op de troon van David en over zijn koninkrijk, doordat hij het sticht en grondvest met recht en gerechtigheid, van nu aan tot in eeuwigheid. De ijver van de Here der heerscharen zal dit doenʼ (Jesaja 9:5-6).
Merk op dat Jezus, zoals Jesaja zegt, zou komen om een koninkrijk met een regering te vestigen. Hoewel veel mensen die Christus belijden deze passage aanhalen, vooral elk jaar in december, zien zij meestal over het hoofd dat de passage meer profeteert dan het feit dat Jezus zou worden geboren. De Bijbel is er duidelijk over dat het koninkrijk van God een regering heeft, met wetten en onderdanen, en dat Jezus aan het hoofd ervan staat. Jesaja, Daniël en anderen profeteerden het.
De wetten van God zijn de weg van liefde (zie ook het artikel ʼThe Ten Commandments Reflect Love, Breaking them is Evilʼ.) Het koninkrijk van God zal worden geregeerd op grond van deze wetten, vandaar dat het koninkrijk van God op liefde is gebaseerd.
Rooms-katholieken onderwijzen dat het Koninkrijk belangrijk is, maar…
The Catholic Encyclopedia verklaart dat het prediken van het evangelie van het koninkrijk belangrijk is (ook al interpreteert zij dat anders dan de Bijbel):
In het Nieuwe Testament is de spoedige komst van dit koninkrijk het enige thema: ˮDoe boete, want het koninkrijk der hemelen is nabijˮ, zei de Doper, en Christusʼ eerste woorden aan het volk doen niets anders dan die boodschap herhalen. In elk stadium van zijn onderwijs vormen de komst van dit koninkrijk, de verschillende aspecten ervan, de precieze betekenis ervan, de manier waarop het moet worden bereikt, het hoofdbestanddeel van zijn leer, zozeer dat zijn leer ˮhet evangelie van het koninkrijkˮ wordt genoemd … en zij begonnen over de Kerk te spreken als het ˮkoninkrijk van Godˮ; vgl. Kol. 1:13; 1 Thess. 2:12; Openb. 1:6, 9; 5:10 etc. … het wijst op de Kerk als dat Goddelijke instituut waarbij wij er zeker van zijn de geest van Christus te bereiken en dat uiteindelijke koninkrijk van God te verwerven, waar Hij regeert zonder einde in “de heilige stad, een nieuw Jeruzalem, nederdalende uit de hemel van Godˮ (Openbaring 21:2) (Pope H. Transcriptie door Chris Boore. Kingdom of God. The Catholic Encyclopedia, Deel VIII [1910], Robert Appleton Company. Online Edition [2003], K. Knight, Nihil Obstat, October 1, 1910).
De lezer krijgt van The Catholic Encyclopedia het advies Kol. 1:13; 1 Thess. 2:12; Openb. 1:6, 9; 5:10 op te zoeken, en dus deed ik dat. Maar geen van deze verzen zegt iets over de Kerk als zijnde het koninkrijk van God. Ze zeggen alleen dat gelovigen deel van het koninkrijk van God zullen zijn, of dat het Jezusʼ koninkrijk is.
De Bijbel waarschuwt dat velen het evangelie zouden veranderen of zich tot een ander evangelie zouden keren:
ʼHet verbaast mij, dat gij u zo schielijk van degene, die u door de genade van Christus geroepen heeft, laat afbrengen tot een ander evangelie, en dat is geen evangelie. Er zijn echter sommigen, die u in verwarring brengen en het evangelie van Christus willen verdraaien. Maar ook al zouden wij, of een engel uit de hemel, [u] een evangelie verkondigen, afwijkend van hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt! Gelijk wij vroeger reeds gezegd hebben, zeg ik thans nog eens: indien iemand u een evangelie predikt, afwijkend van hetgeen gij ontvangen hebt, die zij vervloekt!ʼ (Galaten 1:6-9.)
Helaas heeft de Kerk van Rome beide gedaan. De huidige paus, Franciscus, lijkt, op grond van zijn focus en prioriteiten, zijn versie van ʼMariaʼ als de sleutel tot het evangelie te beschouwen (zie het artikel ʼPope Francis: Could this the Marian Focused Pontiff be Fulfilling Prophecy?’), terwijl hij en anderen het belang van het ware evangelie van het koninkrijk niet begrijpen.
Verder leek zelfs paus Benedictus XVI werkelijke problemen te hebben de ware boodschap te begrijpen. Let op het volgende:
In zijn recente boek, Jezus van Nazareth, begint paus Benedictus XVI het begrip vast te leggen waartoe hij is gekomen na een levenslange theologische studie van de centrale figuur van het christendom. Benadrukkend dat hij schrijft in zijn eigen naam, Joseph Ratzinger, laat hij de deur open voor de Romeinse curie om afstand te nemen van enige alternatieve zienswijze die hij naar voren mag brengen. Hij schrijft: ʼDit boek is … mijn persoonlijke zoektocht ˮnaar het gelaat van de Heerˮ.ʼ
Wat ziet de paus nu als Jezusʼ hoofddoel als Hij spreekt over het koninkrijk van God, dat zo centraal stond in zijn boodschap? Hij schrijft dat Jezus ʼheel eenvoudig God verkondigt, en hem verkondigt als de levende God, die in staat is daadwerkelijk in de wereld en in de geschiedenis te handelen en ook nu handelt. Hij zegt ons: “God bestaat” en “God is werkelijk God”, wat wil zeggen dat hij de touwtjes van de wereld in handen heeft.ʼ
Het is een vreemde definitie van de evangelieboodschap, waarvan Jezus zei dat die gaat over de komst van Gods koninkrijk naar de aarde. Niettemin beweert Ratzinger: ʼWat is bedoeld is niet een immanent of nog te vestigen ˮkoninkrijkˮ, maar Gods feitelijke soevereiniteit over de wereld, die op een nieuwe wijze een gebeurtenis in de geschiedenis wordt.’ Dergelijke uitspraken voeren ons weg van elk vooruitzicht op Gods regering over een onhandelbare mensheid en weg van de consistente boodschap van de Bijbel.
Toen door Petrus werd gevraagd wat voor beloning de twaalf discipelen voor hun loyaliteit zouden mogen verwachten, wees Jezus op de tijd van de toekomstige messiaanse vernieuwing. Hij zei: ʼVoorwaar, Ik zeg u, gij, die Mij gevolgd zijt, zult in de wedergeboorte, wanneer de Zoon des mensen op de troon zijner heerlijkheid zal zitten, ook op twaalf tronen zitten om de twaalf stammen van Israël te richtenʼ (Mattheüs 19:28). De uitdrukking ʼwedergeboorteʼ is een vertaling van het griekse palingenesia, wat letterlijk ʼnieuwe geboorteʼ, ʼvernieuwingʼ of ʼregeneratieʼ betekent. Dit toekomstige aspect van het koninkrijk, dat door Jezus wordt genoemd en door leidende taalkundigen wordt erkend, is de belangrijkste dimensie die de paus mist (Hulme, D., ʼThy Kingdom Come…ʼ Vision magazine, Fall 2007).
Paus Pius XI leerde in zijn encycliek Quas Prima:
ʼ… de Katholieke Kerk … is het koninkrijk van Christus op aardeʼ (geciteerd in Kramer, P., The Devilʼs Final Battle, Good Council Publications 2002, p. 73).
Maar dat komt niet overeen met de leer van de Bijbel. In plaats daarvan lijkt de Kerk van Rome nu zo sterk tegen het duizendjarige koninkrijk te onderwijzen dat het ongeveer de enige ʼdoctrine van de Antichristʼ is die zij opnoemen in de officiële Catechism of the Catholic Church:
ʼ676 De misleiding van de Antichrist begint reeds vorm aan te nemen in de wereld iedere keer dat de bewering wordt gedaan die messiaanse hoop in de geschiedenis te realiseren die alleen kan worden gerealiseerd voorbij de geschiedenis door middel van het eschatologische oordeel. De Kerk heeft zelfs aangepaste vormen van deze falsificatie van het koninkrijk verworpen die onder de naam van millenialisme opkomen, in het bijzonder de ˮintrinsiek perverseˮ politieke vorm van een seculier messianismeʼ (Catechism of the Catholic Church. Imprimatur Potest + Joseph Ratzinger, Doubleday, N.Y. 1995, p. 194).
Derhalve zullen degenen die met de Kerk van Rome zijn verbonden grote problemen hebben met de verkondiging van het Evangelie van het Koninkrijk van God in de eindtijd. En tegen de eindtijdversie ervan zal zij verschrikkelijke stappen ondernemen.
Jezus leerde het Evangelie van het Koninkrijk
In het Nieuwe Testament wordt het woord ʼkoninkrijkʼ waarmee dit specifieke koninkrijk wordt bedoeld vele tientallen malen genoemd.
Toen Jezus zijn openbare optreden begon, begon Hij met te prediken over het evangelie van het koninkrijk van God. Markus zegt dit erover:
ʼEn nadat Johannes was overgeleverd, ging Jezus naar Galilea om het evangelie Gods te prediken, en Hij zeide: De tijd is vervuld en het Koninkrijk Gods is nabijgekomen. Bekeert u en gelooft het evangelieʼ (Markus 1:14-15).
Het eerste openbare onderwijs dat Mattheüs vermeldt is:
ʼEn Hij trok rond in geheel Galilea en leerde in hun synagogen en verkondigde het evangelie van het Koninkrijk en genas alle ziekte en alle kwaal onder het volkʼ (Mattheüs 4:23).
Mattheüs schreef ook:
ʼEn Jezus ging alle steden en dorpen langs en leerde in hun synagogen en verkondigde het evangelie van het Koninkrijk en genas alle ziekte en alle kwaalʼ (Mattheüs 9:35).
Evenals Jesaja toont Lukas dat Jezus voor altijd over het koninkrijk zou regeren:
ʼEn Hij zal als koning over het huis van Jakob heersen tot in eeuwigheid, en zijn koningschap zal geen einde nemenʼ (Lukas 1:33).
Lukas zegt dat het doel waarvoor Jezus werd gezonden was het koninkrijk van God te prediken. Zie wat Jezus leerde:
ʼOok aan de andere steden moet Ik het evangelie van het Koninkrijk Gods verkondigen, want daartoe ben Ik uitgezondenʼ (Lukas 4:43).
Hebt u dat ooit horen prediken? Hebt u er ooit bij stilgestaan dat de prediking van het koninkrijk van God het doel van de zending van Jezus was? (Meer hierover is te vinden in het artikel ʼPreaching the Gospelʼ.)
Lukas vertelt ook dat Jezus inderdaad het koninkrijk van God ging prediken:
ʼEn toen de apostelen teruggekeerd waren, verhaalden zij Hem alles, wat zij verricht hadden. En Hij nam hen mede en trok Zich, met hen alleen, terug naar een stad, genaamd Betsaïda. Doch de scharen bemerkten het en volgden Hem. En Hij ontving hen en sprak tot hen over het Koninkrijk Gods, en die genezing van node hadden, maakte Hij gezondʼ (Lukas 9:10-11).
Het koninkrijk van God had niet alleen de nadruk in Jezusʼ optreden, Hij wilde ook dat het de topprioriteit was van degenen die Hem zouden volgen, zoals Hij leerde:
ʼMaar zoekt eerst zijn Koninkrijk en zijn gerechtigheid en dit alles zal u bovendien geschonken wordenʼ (Mattheüs 6:33).
ʼMaar zoekt zijn Koninkrijk, en die dingen zullen u bovendien geschonken worden. Wees niet bevreesd, gij klein kuddeke! Want het heeft uw Vader behaagd u het Koninkrijk te gevenʼ (Lukas 12:31-32).
Merk op dat het koninkrijk zal worden gegeven aan een kleine kudde. Vandaar dat het koninkrijk niet een nu bestaande, enorm grote kerk kan zijn.
Jezus leerde zijn volgelingen te bidden voor de komst van het koninkrijk, wat betekent dat zij het nog niet bezaten:
ʼBidt gij dan aldus: Onze Vader die in de hemelen zijt, uw naam worde geheiligd; uw Koninkrijk komeʼ (Mattheüs 6:9-10).
Gedurende zijn optreden zond Hij zijn discipelen uit om het koninkrijk van God te prediken:
ʼToen riep Hij de twaalven samen en gaf hun macht en gezag over alle boze geesten en om ziekten te genezen. En Hij zond hen uit om het Koninkrijk Gods te verkondigen en genezingen te doenʼ (Lukas 9:1-2).
Jezus leerde dat alleen zijn aanwezigheid niet het koninkrijk was, omdat het er nog niet was:
ʼMaar indien Ik door de Geest Gods de boze geesten uitdrijf, dan is het Koninkrijk Gods over u gekomenʼ (Mattheüs 12:28).
Het koninkrijk is nog in de toekomst, het is nog niet hier, zoals de volgende verzen van Markus laten zien:
ʼEn indien uw oog u tot zonde zou verleiden, ruk het uit. Het is beter, dat gij met één oog het Koninkrijk Gods binnengaat, dan dat gij met twee ogen in de hel geworpen wordtʼ (Markus 9:47).
ʼEn Jezus, rondziende, zeide tot zijn discipelen: Hoe moeilijk zullen zij, die geld hebben, het Koninkrijk Gods binnengaan. En zijn discipelen waren zeer verbaasd over zijn woorden, maar Jezus antwoordde weder en zeide tot hen: Kinderen, hoe moeilijk is het het Koninkrijk Gods binnen te gaan. Het is gemakkelijker dat een kameel gaat door het oog ener naald, dan dat een rijke het Koninkrijk Gods binnengaatʼ (Markus 10:23-25).
ʼVoorwaar, Ik zeg u, Ik zal voorzeker niet meer van de vrucht van de wijnstok drinken, tot op die dag, dat Ik haar nieuw zal drinken, in het Koninkrijk Godsʼ (Markus 14:25).
ʼJozef van Arimatea, een aanzienlijk lid van de Raad, die ook zelf het Koninkrijk Gods verwachtteʼ (Markus 15:43).
Jezus leerde dat het koninkrijk nu geen deel van deze huidige wereld is:
ʼMijn Koninkrijk is niet van deze wereld; indien mijn Koninkrijk van deze wereld geweest was, zouden mijn dienaars gestreden hebben, opdat Ik niet aan de Joden zou worden overgeleverd; nu echter is mijn Koninkrijk niet van hierʼ (Johannes 18:36).
Jezus leerde dat het koninkrijk na zijn terugkeer zal komen en dat Hij de Koning ervan zal zijn:
ʼWanneer dan de Zoon des mensen komt in zijn heerlijkheid en al de engelen met Hem, dan zal Hij plaats nemen op de troon zijner heerlijkheid. En al de volken zullen vóór Hem verzameld worden, en Hij zal ze van elkander scheiden, zoals de herder de schapen scheidt van de bokken, en Hij zal de schapen zetten aan zijn rechterhand en de bokken aan zijn linkerhand. Dan zal de Koning tot hen, die aan zijn rechterhand zijn, zeggen: Komt, gij gezegenden mijns Vaders, beërft het Koninkrijk, dat u bereid is van de grondlegging der wereld afʼ (Mattheüs 25:31-34).
Jezus gaf enkele verklaringen van wat het koninkrijk van God is:
ʼAlzo is het Koninkrijk Gods, als een mens, die zaad werpt in de aarde, en slaapt en opstaat, nacht en dag, en het zaad komt op en groeit, zonder dat hij zelf weet hoeʼ (Markus 4:26-27).
ʼHij zeide dan: Waaraan is het Koninkrijk Gods gelijk en waarmede zal Ik het vergelijken? Het is gelijk aan een mosterdzaadje, dat iemand nam en in zijn tuin zaaide, en het groeide en werd een boom, en de vogelen des hemels nestelden in zijn takken. En wederom sprak Hij: Waarmede zal Ik het Koninkrijk Gods vergelijken? Het is gelijk aan een zuurdesem, welke een vrouw nam en in drie maten meel deed, totdat het geheel doorzuurd wasʼ (Lukas 13:18-21).
Deze gelijkenissen laten zien dat het koninkrijk van God aanvankelijk tamelijk klein is, maar dat het groot zal worden.
Lukas zegt ook:
ʼEn zij zullen komen van oost en west en van noord en zuid en zullen aanliggen in het Koninkrijk Godsʼ (Lukas 13:29).
Het koninkrijk van God is dus waarin men kan gaan aanliggen. En dat geldt voor alle koninkrijken. Ze hebben een koning, een grondgebied, ze hebben regels en ze hebben onderdanen.
En de mensen zullen ook daadwerkelijk in het koninkrijk eten:
ʼToen iemand van de disgenoten dat hoorde, zeide hij tot Hem: Zalig wie brood eten zal in het Koninkrijk Godsʼ (Lukas 14:15).
Aangezien sommige mensen (in de toekomst) in het koninkrijk zullen eten, is het niet zomaar iets aparts in hun hart, ondanks verkeerde vertalingen en onbegrip van Lukas 17:21, dat iets anders beweert.
Hier volgen enkele commentaren betreffende Lukas 17:21:
Vers 21. – ʼOok zal men niet zeggen: zie, hier is het of daar! Want zie, het Koninkrijk Gods is bij u!’ Dat koninkrijk zal op geen enkele kaart worden aangegeven, want, zie, het is op dit ogenblik bij u. Men kan vragen: hoezo ʼbij uʼ? Toch niet, zoals Godet en Olshausen in navolging van Chrystomos denken, in uw harten. Van het koninkrijk van God kan niet worden gezegd dat het in de harten van die farizeeërs was tot wie de Meester hier specifiek zijn antwoord richtte. Het zou veeleer moeten worden begrepen als te midden van uw rangen; zo interpreteren Meyer en Farrar en anderen het.
Gillʼs Exposition of the Entire Bible:
… de woorden kunnen worden weergegeven als het koninkrijk van God is onder u; en de betekenis daarvan als dat de koning Messias reeds was gekomen en onder hen was, en dat zijn koninkrijk reeds was opgericht, waarvan de wonderen van Christus een volkomen bewijs waren; en als zij deze tekenen der tijden niet konden onderscheiden en de duidelijke verschijningen van het koninkrijk van God onder hen, dan zouden zij nooit in staat zijn er enige waarneming van te doen, hierna of elders.
Luke 17:21: Οὐδὲ ἐροῦσιν, noch zullen zij zeggen) d.w.z. zij die op het koninkrijk wijzen. Het werkwoord zonder het zelfstandig naamwoord stemt overeen met deze zienswijze. Want de wereld herkent de boodschappers van het koninkrijk niet. – [ὧδε—ἐκεῖ, hier–daar) Hier sluit in de notie van de huidige tijd; daar, die van de toekomst. – V.g. [187]] – ἰδοὺ γὰρ, want zie) Gij moet uw aandacht uiterst serieus keren naar het feit: Dan zult u zien dat het koninkrijk van God reeds binnen uw bereik is. Dit ware (goed gefundeerde) zie, is geplaatst in antithese tot het zie [ˮzie, hier of daarˮ] waarnaar zonder goede gronden wordt gezocht. [188] Want zie (ἰδοὺ γὰρ) behoort niet tot (staat onder) ἘΡΟῦΣΙΝ, zij zullen zeggen. – ἐντὸς, binnen) Gij moet niet zoeken naar tijden die nog toekomst zijn, of plaatsen die ver weg zijn: want het koninkrijk van God is binnen u; ja, zoals de koning Messias in het midden van u is: Johannes 1:26 [ˮmidden onder u (μέσος ὑμῶν) staat Hij, van wie gij niet weetˮ], Lukas 12:35.
De laatste woorden van dit vers lijken redelijkerwijs een dubbele interpretatie toe te laten, zoals u hier mag wijzen op de discipelen van Christus, die Christus hadden ontvangen als hun Heer, over wie Hij een geestelijke overheersing of rechtsbevoegdheid uitoefent, of zoals het de gehele Joodse natie aangaat, onder wie nu het koninkrijk van God werd uitgeoefend, door de prediking van het evangelie, en de kracht van Christus blijkens het uitbannen van demonen, en andere wonderbaarlijke werken.
Noch zullen zij zeggen: Zie hier! Of, zie daar! Want zie, het koninkrijk van God is {c} binnen u.
(c) U kijkt om u heen naar de Messias alsof hij afwezig was, maar hij is onder u te midden van u.
De discipelen wisten dat het koninkrijk niet binnen hen was, en dat het nog niet was verschenen, zoals blijkt uit het volgende:
ʼToen zij daarnaar luisterden, sprak Hij nog een gelijkenis uit, omdat Hij dicht bij Jeruzalem was en zij meenden, dat het Koninkrijk Gods terstond openbaar zou wordenʼ (Lukas 19:11).
Jezus bevestigde dit, zoals Lukas zegt:
ʼEn Hij sprak een gelijkenis tot hen: Let op de vijgeboom en op al de bomen. Zodra zij uitlopen, weet gij uit uzelf, omdat gij het ziet, dat de zomer reeds nabij is. Zo moet ook gij, wanneer gij dit ziet geschieden, weten, dat het Koninkrijk Gods nabij isʼ (Lukas 21:29-31).
Jezus liet duidelijk zien dat het koninkrijk van God iets was dat in de toekomst zou komen, toen Hij onderwees:
ʼIk heb vurig begeerd dit Pascha met u te eten, eer Ik lijd. Want Ik zeg u, dat Ik het voorzeker niet meer eten zal, voordat het vervuld is in het Koninkrijk Gods. En Hij nam een beker op, sprak de dankzegging uit en zeide: Neemt deze en laat hem bij u rondgaan. Want Ik zeg u, Ik zal van nu aan voorzeker niet van de vrucht van de wijnstok drinken, voordat het Koninkrijk Gods gekomen isʼ (Lukas 22:15-18).
ʼEén der gehangen misdadigers lasterde Hem: Zijt Gij niet de Christus? Red Uzelf en ons! Maar de andere antwoordde en zeide, hem bestraffende: Vreest zelfs gij God niet, nu gij hetzelfde vonnis ontvangen hebt? En wij terecht, want wij ontvangen vergelding, naar wat wij gedaan hebben, maar deze heeft niets onbehoorlijks gedaan. En hij zeide: Jezus, gedenk mijner, wanneer Gij in uw Koninkrijk komt. En Hij zeide tot hem: Voorwaar, Ik zeg u, heden zult gij met Mij in het paradijs zijnʼ (Lukas 23:39-43).
Het koninkrijk kwam evenmin onmiddellijk nadat Jezus was gekruisigd zoals Markus laat zien:
ʼJozef van Arimatea, een aanzienlijk lid van de Raad, die ook zelf het Koninkrijk Gods verwachtte…ʼ (Markus 15:43; vgl. ook Lukas 23:51).
Na de opstanding zal men opnieuw worden geboren in het koninkrijk van God, zoals Johannes zegt:
ʼJezus antwoordde en zeide tot hem: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand wederom geboren wordt, kan hij het Koninkrijk Gods niet zien. Nikodemus zeide tot Hem: Hoe kan een mens geboren worden, als hij oud is? Kan hij dan voor de tweede maal in de moederschoot ingaan en geboren worden? Jezus antwoordde: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, tenzij iemand geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Koninkrijk Gods niet binnengaanʼ (Johannes 3:3-5).
(Meer informatie over dit onderwerp is te vinden in het artikel ʼBorn Again: A Question of Semantics?’)
Nadat Jezus was opgestaan, onderwees Hij opnieuw over het koninkrijk van God. Na zijn opstanding vertoonde Hij zich aan zijn discipelen ʼveertig dagen lang hun verschijnende en tot hen sprekende over al wat het Koninkrijk Gods betreftʼ (Handelingen 1:3).
Derhalve gingen klaarblijkelijk de eerste en enkele van de laatste preken die Jezus gaf over het koninkrijk van God.
Jezus liet ook de apostel Johannes schrijven over het duizendjarige koninkrijk dat op de aarde zou zijn:
ʼEn ik zag tronen, en zij zetten zich daarop, en het oordeel werd hun gegeven; en ik zag de zielen van hen, die onthoofd waren om het getuigenis van Jezus en om het woord van God, en die noch het beest noch zijn beeld hadden aangebeden en die het merkteken niet op hun voorhoofd en op hun hand ontvangen hadden; en zij werden weder levend en heersten als koningen met Christus, duizend jaren langʼ (Openbaring 20:4).
Als het koninkrijk van God zo belangrijk is, hoe komt het dan dat de meeste mensen er niet veel over hebben gehoord? Omdat het niet Jezusʼ bedoeling was dat in dit tijdperk de meeste mensen het zouden begrijpen. Hij noemde het een mysterie:
ʼEn Hij zeide tot hen: U is gegeven het geheimenis van het Koninkrijk Gods, maar tot hen, die buiten staan, komt alles in gelijkenissenʼ (Markus 4:11).
Merk op dat Jezus zei dat het einde zou komen (spoedig) NADAT het evangelie van het koninkrijk aan de hele wereld is gepredikt als een GETUIGENIS:
ʼEn dit evangelie van het Koninkrijk zal in de gehele wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken, en dan zal het einde gekomen zijnʼ (Mattheüs 24:14).
Daarom moet de ware christelijke Kerk nu dat evangelie verkondigen. Dit moet voor de Kerk haar topprioriteit zijn. (Een belangrijk artikel in dit verband is ʼShould the Church Still Try to Place its Top Priority on Proclaiming the Gospel or Did Herbert Armstrong Change that Priority for the Work?’) En dit is waar de Continuing Church of God naar streeft.
Het is van belang op te merken dat, hoewel de meeste belijdende christenen zich niet bewust zijn van het feit dat Christusʼ nadruk lag op de prediking van ʼhet evangelie van het koninkrijk van Godʼ, seculiere theologen en historici vaak hebben begrepen dat dit is wat de Bijbel in feite leert. Enige tijd geleden luisterde ik naar een cd-lezing door professor Bart Ehrman van de universiteit van North Carolina (iemand die als een ongelovige wordt gezien volgens de definitie van de Kerk van God of de hoofdstroom van het christendom) waarin hij herhaaldelijk benadrukte dat Jezus het koninkrijk van God verkondigde. En hoewel zijn algemene begrip van het christendom sterk verschilt van het mijne, zouden we het erover eens zijn dat het evangelie van het koninkrijk is wat door Jezus zelf werd verkondigd.
Nu wordt hiermee niet het feit over het hoofd gezien dat het evangelie tevens behoud door Christus insluit, zoals de Bijbel duidelijk toont:
ʼWant ik schaam mij het evangelie niet; want het is een kracht Gods tot behoud voor een ieder die gelooft, eerst voor de Jood, maar ook voor de Griekʼ (Romeinen 1:16).
ʼZij dan, die verstrooid werden, trokken het land door, het evangelie verkondigende. En Filippus daalde af naar de stad van Samaria en predikte hun de Christus … Toen zij echter geloof schonken aan Filippus, die het evangelie van het Koninkrijk Gods en van de naam van Jezus Christus predikte, lieten zij zich dopen, zowel mannen als vrouwen … Toen zij dan het woord des Heren betuigd en gesproken hadden, keerden zij terug naar Jeruzalem en verkondigden het evangelie aan vele dorpen der Samaritanen. En een engel des Heren sprak tot Filippus … Filippus bleek te Asdod te zijn; en hij trok rond om het evangelie te prediken aan alle steden, totdat hij te Caesarea kwamʼ (Handelingen 8:4, 5, 12, 25, 26, 40).
ʼHij bracht het evangelie van Jezus en van de opstandingʼ (Handelingen 17:18).
ʼEn hij bleef de volle termijn van twee jaar in zijn eigen gehuurde woning, en ontving allen, die tot hem kwamen, predikende het Koninkrijk Gods, en onderricht gevende aangaande de Here Jezus Christus met alle vrijmoedigheid, zonder enige belemmeringʼ (Handelingen 28:30-31).
Nu echter de prediking Jezus EN het koninkrijk inhield, begon in de protestantse en katholieke leerstellingen een juist begrip te ontbreken van het aandeel dat het koninkrijk heeft.
Paulus onderwees over het Koninkrijk
De apostel Paulus onderwees over het koninkrijk van God en over Jezus:
ʼEn Paulus ging naar de synagoge en trad drie maanden lang vrijmoedig op, om hen door besprekingen te overtuigen aangaande het Koninkrijk Godsʼ (Handelingen 19:8).
ʼEn nu, zie, ik weet, dat gij allen, onder wie ik rondgereisd heb met de prediking van het Koninkrijk, mijn aangezicht niet meer zult zienʼ (Handelingen 20:25).
ʼEn nadat zij een dag met hem hadden afgesproken, kwamen verscheidenen tot hem in zijn verblijf, wie hij met nadruk het Koninkrijk Gods voorstelde, pogende hen te overtuigen ten opzichte van Jezus, uit de wet van Mozes en de profeten, van de vroege morgen tot de avond toeʼ (Handelingen 28:23).
ʼEn hij bleef de volle termijn van twee jaar in zijn eigen gehuurde woning, en ontving allen, die tot hem kwamen, predikende het Koninkrijk Gods, en onderricht gevende aangaande de Here Jezus Christus met alle vrijmoedigheid, zonder enige belemmeringʼ (Handelingen 28:30-31).
Merk op dat het koninkrijk van God niet alleen maar over Jezus gaat (al is Hij er een deel van); Paulus onderwees, naast wat hij over het koninkrijk van God onderwees, ook over Jezus afzonderlijk.
Paulus noemde het ook het evangelie van God, maar dat was steeds het evangelie van het koninkrijk:
ʼ[Wij hebben] u het evangelie van God gepredikt … en betuigden te blijven wandelen, Gode waardig, die u roept tot zijn eigen Koninkrijk en heerlijkheidʼ (1 Thessalonicenzen 2:9, 12).
Paulus noemde het ook het evangelie van Christus, maar het was niet simpelweg een evangelie over de persoon Jezus Christus (al maakte Hij er beslist een belangrijk deel van uit), het omvatte het gehoorzamen aan Christus en zijn terugkeer en Gods oordeel:
ʼIndien het inderdaad recht is bij God, aan uw verdrukkers verdrukking te vergelden, en aan u, die verdrukt wordt, verkwikking tezamen met ons, bij de openbaring van de Here Jezus van de hemel met de engelen zijner kracht, in vlammend vuur, als Hij straf oefent over hen, die God niet kennen en het evangelie van onze Here Jezus niet gehoorzamen. Dezen zullen boeten met een eeuwig verderf, ver van het aangezicht des Heren en van de heerlijkheid zijner sterkte, wanneer Hij komt, om op die dag verheerlijkt te worden in zijn heiligen en met verbazing aanschouwd te worden in allen, die tot geloof gekomen zijn; want ons getuigenis heeft geloof gevonden bij uʼ (2 Thessalonicenzen 1:6-10).
Paulus leerde dat het koninkrijk iets is wat wij zullen ontvangen en niet nu al bezitten:
ʼLaten wij derhalve, omdat wij een onwankelbaar koninkrijk ontvangen, dankbaar zijnʼ (Hebreeën 12:28).
Paulus bevestigde specifiek dat men het koninkrijk van God niet kan binnengaan als een sterfelijk wezen, maar pas na de opstanding:
ʼDit spreek ik evenwel uit, broeders: vlees en bloed kunnen het Koninkrijk Gods niet beërven en het vergankelijke beërft de onvergankelijkheid niet. Zie, ik deel u een geheimenis mede. Allen zullen wij niet ontslapen, maar allen zullen wij veranderd worden, in een ondeelbaar ogenblik, bij de laatste bazuin, want de bazuin zal klinken en de doden zullen onvergankelijk opgewekt worden en wij zullen veranderd wordenʼ (1 Korinthiërs 15:50-52).
ʼIk betuig u nadrukkelijk voor God en Christus Jezus, die levenden en doden zal oordelen, met beroep zowel op zijn verschijning als op zijn koningschapʼ (2 Timotheüs 4:1).
Hij onderwees niet alleen dat, maar ook dat Jezus het koninkrijk aan God zou overdragen:
ʼMaar nu, Christus is opgewekt uit de doden, als eersteling van hen, die ontslapen zijn. Want, dewijl de dood er is door een mens, is ook de opstanding der doden door een mens. Want evenals in Adam allen sterven, zo zullen ook in Christus allen levend gemaakt worden. Maar ieder in zijn eigen rangorde: Christus als eersteling, vervolgens die van Christus zijn bij zijn komst; daarna het einde, wanneer Hij het koningschap aan God de Vader overdraagt, wanneer Hij alle heerschappij, alle macht en kracht onttroond zal hebben. Want Hij moet als koning heersen, totdat Hij al zijn vijanden onder zijn voeten gelegd heeftʼ (1 Korinthiërs 15:20-25).
Alle vijanden zijn nog niet onder zijn voeten gelegd. Het koninkrijk van God is nog niet hier.
Ook onderwees hij dat onrechtvaardigen (schenders van de geboden) niet het koninkrijk van God zullen beërven:
ʼOf weet gij niet, dat onrechtvaardigen het Koninkrijk Gods niet beërven zullen? Dwaalt niet! Hoereerders, afgodendienaars, overspelers, schandjongens, knapenschenders, dieven, geldgierigen, dronkaards, lasteraars of oplichters, zullen het Koninkrijk Gods niet beërvenʼ (1 Korinthiërs 6:9-10).
ʼHet is duidelijk, wat de werken van het vlees zijn: hoererij, onreinheid, losbandigheid, afgoderij, toverij, veten, twist, afgunst, uitbarstingen van toorn, zelfzucht, tweedracht, partijschappen, nijd, dronkenschap, brasserijen en dergelijke, waarvoor ik u waarschuw, zoals ik u gewaarschuwd heb, dat wie dergelijke dingen bedrijven, het Koninkrijk Gods niet zullen beërvenʼ (Galaten 5:19-21).
ʼWant hiervan moet gij doordrongen zijn, dat in geen geval een hoereerder, onreine of geldgierige, dat is een afgodendienaar, erfdeel heeft in het Koninkrijk van Christus en Godʼ (Efeziërs 5:5).
Een artikel in verband hiermee is ʼWhat Did Paul Actually Teach About the Ten Commandments?‘
Misschien moet erop worden gewezen dat Paulus niet de enige discipel was die het koninkrijk van God predikte:
ʼEn Filippus daalde af naar de stad van Samaria en predikte hun de Christus … Toen zij echter geloof schonken aan Filippus, die het evangelie van het Koninkrijk Gods en van de naam van Jezus Christus predikte…ʼ (Handelingen 8:5, 12).
Maar het is niet eenvoudig
Maar Jezus, Paulus en de andere discipelen leerden dat het niet eenvoudig is het koninkrijk van God binnen te gaan.
ʼHoe moeilijk kunnen zij, die geld hebben, in het Koninkrijk Gods ingaan. Want het is gemakkelijker, dat een kameel gaat door het oog ener naald, dan dat een rijke het Koninkrijk Gods binnengaat. En die dit hoorden, zeiden tot Hem: Maar wie kan dan behouden worden? Hij zeide tot hen: Wat bij mensen onmogelijk is, is mogelijk bij Godʼ (Lukas 18:24-27).
ʼEn dat wij door vele verdrukkingen het Koninkrijk Gods moeten binnengaanʼ (Handelingen 14:22).
ʼWij behoren God te allen tijde om u te danken, broeders, zoals gepast is, omdat uw geloof zeer toeneemt en u aller liefde jegens elkander sterker wordt, zodat wij zelf over u roemen bij de gemeenten Gods, vanwege uw volharding en uw geloof onder al uw vervolgingen en de verdrukkingen, die gij doorstaat: een bewijs van het rechtvaardige oordeel Gods, dat gij het Koninkrijk Gods waardig geacht zijt, voor hetwelk gij ook lijdt, indien het inderdaad recht is bij God, aan uw verdrukkers verdrukking te vergelden, en aan u, die verdrukt wordt, verkwikking tezamen met ons, bij de openbaring van de Here Jezus van de hemel met de engelen zijner krachtʼ (2 Thessalonicenzen 1:3-7).
Petrus onderwees het Koninkrijk
Petrus leerde dat het koninkrijk eeuwigdurend was, en dat het evangelie van God moet worden gehoorzaamd of er zou een oordeel zijn:
ʼBeijvert u daarom des te meer, broeders, om uw roeping en verkiezing te bevestigen; want als gij dit doet, zult gij nimmer struikelen. Want zó zal u rijkelijk worden verleend de toegang tot het eeuwige Koninkrijk van onze Here en Heiland, Jezus Christusʼ (2 Petrus 1:10-11).
ʼWant het is nu de tijd, dat het oordeel begint bij het huis Gods; als het bij ons begint, wat zal het einde zijn van hen, die ongehoorzaam blijven aan het evangelie Gods?ʼ (1 Petrus 4:17.)
Het laatste boek van de Bijbel en het Koninkrijk
Het boek Openbaring, het laatste boek van de Bijbel, spreekt ook over het koninkrijk van God.
ʼEn de zevende engel blies de bazuin en luide stemmen klonken in de hemel, zeggende: Het koningschap over de wereld is gekomen aan onze Here en aan zijn Gezalfde, en Hij zal als koning heersen tot in alle eeuwighedenʼ (Openbaring 11:15).
Jezus zal regeren in het koninkrijk. En de Bijbel openbaart twee van zijn titels:
ʼEn Hij heeft op zijn kleed en op zijn dij geschreven de naam: Koning der koningen en Here der herenʼ (Openbaring 19:16).
Maar is Jezus de enige die zal regeren? Let op de volgende passage uit Openbaring:
ʼEn ik zag tronen, en zij zetten zich daarop, en het oordeel werd hun gegeven; en ik zag de zielen van hen, die onthoofd waren om het getuigenis van Jezus en om het woord van God, en die noch het beest noch zijn beeld hadden aangebeden en die het merkteken niet op hun voorhoofd en op hun hand ontvangen hadden; en zij werden weder levend en heersten als koningen met Christus, duizend jaren lang … Zalig en heilig is hij, die deel heeft aan de eerste opstanding: over hen heeft de tweede dood geen macht, maar zij zullen priesters van God en van Christus zijn en zij zullen met Hem als koningen heersen, die duizend jarenʼ (Openbaring 20:4, 6).
De ware christenen zullen opstaan om duizend jaar lang met Christus te regeren. Het koninkrijk zal voor eeuwig zijn (Openbaring 11:15), maar de genoemde regering is slechts duizend jaar; daarom gaf ik er eerder de voorkeur aan dit de eerste fase van het koninkrijk te noemen – de fysieke, duizendjarige fase.
In het boek Openbaring worden enkele gebeurtenissen genoemd die plaatsvinden tussen deze fasen:
ʼEn wanneer de duizend jaren voleindigd zijn, zal de satan uit zijn gevangenis worden losgelaten, en hij zal uitgaan om de volkeren aan de vier hoeken der aarde te verleiden, Gog en Magog, om hen tot de oorlog te verzamelen, en hun getal is als het zand der zee … En ik zag een grote witte troon en Hem, die daarop gezeten was, voor wiens aangezicht de aarde en de hemel vluchtten, en geen plaats werd voor hen gevonden. En ik zag de doden, de groten en de kleinen, staande voor de troon, en er werden boeken geopend. En nog een ander boek werd geopend, het boek des levens; en de doden werden geoordeeld op grond van hetgeen in de boeken geschreven stond, naar hun werken. En de zee gaf de doden, die in haar waren, en de dood en het dodenrijk gaven de doden, die in hen waren, en zij werden geoordeeld, een ieder naar zijn werken. En de dood en het dodenrijk werden in de poel des vuurs geworpen. Dat is de tweede dood: de poel des vuurs. En wanneer iemand niet bevonden werd geschreven te zijn in het boek des levens, werd hij geworpen in de poel des vuursʼ (Openbaring 20:7-8, 11-15).
Het boek Openbaring laat zien dat er een latere fase zal zijn, na de duizendjarige regering en na de tweede dood:
ʼEn ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde waren voorbijgegaan, en de zee was niet meer. En ik zag de heilige stad, een nieuw Jeruzalem, nederdalende uit de hemel, van God, getooid als een bruid, die voor haar man versierd is. En ik hoorde een luide stem van de troon zeggen: Zie, de tent van God is bij de mensen en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal bij hen zijn, en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaanʼ (Openbaring 21:1-4).
ʼEn hij toonde mij een rivier van water des levens, helder als kristal, ontspringende uit de troon van God en van het Lam. Midden op haar straat en aan weerszijden van de rivier staat het geboomte des levens, dat twaalfmaal vrucht draagt, iedere maand zijn vrucht gevende; en de bladeren van het geboomte zijn tot genezing der volkeren. En niets vervloekts zal er meer zijn. En de troon van God en van het Lam zal daarin zijn en zijn dienstknechten zullen Hem vereren, en zij zullen zijn aangezicht zien en zijn naam zal op hun voorhoofden zijn. En er zal geen nacht meer zijn en zij hebben geen licht van een lamp of licht der zon van node, want de Here God zal hen verlichten en zij zullen als koningen heersen tot in alle eeuwighedenʼ (Openbaring 22:1-5).
Let erop dat deze regering, die na de duizend jaar komt, de dienstknechten van God omvat en voor eeuwig duurt. Dit is het begin van de laatste fase van het koninkrijk van God.
De reden waarom ik hiernaar verwijs als het begin is, omdat Jesaja werd geïnspireerd te schrijven:
ʼGroot zal de heerschappij zijn en eindeloos de vredeʼ (Jesaja 9:6).
Dit suggereert, althans voor mij, dat er groei zal zijn en dat andere dingen zullen blijven gebeuren nadat de laatste fase van het koninkrijk van God is begonnen.
De oudst bewaarde postnieuwtestamentische geschriften & preek
Het koninkrijk van God wordt genoemd in het oudst bewaarde, niet in het Nieuwe Testament opgenomen geschrift en in de oudst bewaarde preek na het Nieuwe Testament.
Het oudst bewaard gebleven kennelijk christelijke geschrift (late eerste eeuw) is de Brief aan de Korinthiërs waarin staat:
ʼDe Apostelen trokken er … voor onze zaak … op uit … om het evangelie te prediken dat het Koninkrijk van God spoedig zou komenʼ (xlii).
Vandaar dat de vroege christenen begrepen dat de apostelen het evangelie van het koninkrijk van God gingen prediken.
Het koninkrijk van God was ook een belangrijk deel van wat wordt gezien als ʼde oudste volledige christelijke preek die is blijven bestaanʼ (Holmes, M.W., Ancient Christian Sermon. The Apostolic Fathers: Greek Texts and English Translations, 2nd. ed., Baker Books, Grand Rapids 2004). Deze oude christelijke preek bevat de volgende woorden (versindeling van Holmes):
5:5 Bovendien, broeders, weet u dat ons verblijf in de wereld van het vlees onbelangrijk en tijdelijk is, maar de belofte van Christus is groot en wonderlijk: rust in het komende koninkrijk en eeuwig leven.
Deze bewering laat zien dat het koninkrijk er nu niet is, maar dat het zal komen en eeuwig zal zijn. Verder zegt deze oude preek:
6:9 Als nu zelfs zulke rechtvaardige mannen als dezen niet in staat zijn, door hun eigen rechtvaardige daden, hun kinderen te behouden, welke zekerheid hebben wij dan het koninkrijk van God binnen te gaan als wij er niet in slagen onze doop zuiver en onbesmet te houden? Of wie zal onze verdediger zijn als wij zonder heilige en rechtvaardige werken worden aangetroffen?
9:6 Laat ons daarom elkaar liefhebben opdat wij allen het koninkrijk van God mogen binnengaan.
11:7 Als wij daarom weten wat juist is in Gods ogen, zullen wij zijn koninkrijk binnengaan en de beloften ontvangen die ʼgeen oor heeft gehoord en oog heeft gezien en wat in geen mensenhart is opgekomenʼ.
12:1 Laten wij daarom wachten, uur na uur, op het koninkrijk van God in liefde en gerechtigheid, aangezien wij niet de dag van Gods verschijning weten.
De bovenstaande uitspraken tonen dat wij nog altijd niet het koninkrijk van God zijn binnengegaan, en dat dat gebeurt na de dag van Gods verschijning – dat wil zeggen, na Jezusʼ terugkeer. Deze oude preek zegt ook:
12:6 Hij zegt: het koninkrijk van mijn Vader zal komen.
Dit toont dat het koninkrijk van de Vader is en dat het nog altijd moet komen. Het koninkrijk is niet alleen maar Jezus.
Het is interessant, althans voor mij, dat de oudste klaarblijkelijk christelijke preek (het kan zijn van de Kerk van God, maar mijn beperkte kennis van het Grieks staat mij niet toe een definitiever verklaring te geven) die God heeft laten bestaan, hetzelfde koninkrijk van God onderwijst dat het Nieuwe Testament en de oorspronkelijke Kerk van God onderwijzen.
Tweede-eeuwse kerkleiders en het evangelie van het Koninkrijk
Opgemerkt moet worden dat Papias, die Johannes heeft horen spreken en een vriend van Polycarpus was (en door de rooms-katholieken als een heilige wordt beschouwd), in de vroege tweede eeuw het koninkrijk onderwees. Volgens Eusebius onderwees Papias:
ʼ… dat er na de opstanding van de doden een periode van duizend jaar zal zijn, en dat het koninkrijk van Christus zal worden opgericht in een materiële vorm op deze aarde…ʼ (Eusebius, The History of the Church, Boek III, Hoofdstuk XXXIX, vers 12, p. 69).
Een andere vertaling hiervan is:
ʼ… dat er na de opstanding van de doden een millennium zal zijn, wanneer de persoonlijke regering van Christus op deze aarde zal worden gevestigdʼ (Fragmenten van Papias, VI).
Papias onderwees dat het een tijd van grote overvloed zal zijn:
ʼOp dezelfde manier [zei Hij] dat een tarwekorrel tienduizend aren zal voortbrengen, en dat elk are tienduizend granen zal hebben, en elke graankorrel tienduizend pond zuivere fijne bloem zal opleveren; en dat appels en zaden en gras soortgelijke hoeveelheden zouden voortbrengen; en dat alle dieren, die zich dan alleen met de producten van de aarde voeden, vreedzaam en harmonieus zullen zijn en in volmaakte onderwerping aan de mensʼ [Getuigenis van deze dingen wordt gedaan in de geschriften van Papias, een man die in de oudheid Johannes heeft gehoord en een vriend van Polycarpus was, in het vierde van zijn boeken; want vijf boeken werden door hem samengesteld…]ʼ (Fragmenten van Papias, IV).
Een anoniem document dat soms de Eerste Brief van Clemens wordt genoemd zegt:
ʼDe Apostelen ontvingen het Evangelie voor ons van de Heer Jezus Christus; Jezus Christus werd uitgezonden van God. Derhalve is Christus van God, en de Apostelen zijn van Christus. Zij kwamen door de wil van God in de vastgestelde volgorde. Zij, die een opdracht hadden ontvangen en volledig verzekerd waren door de opstanding van onze Heer Jezus Christus en bevestigd waren in het woord van God met volledige zekerheid door de Heilige Geest, gingen heen met de blijde boodschap dat het koninkrijk van God zou komenʼ (42:1-3).
De vroegchristelijke leider Polycarpus van Smirna was een discipel van Johannes, de laatste van de oorspronkelijke apostelen. Ten tijde van de bovengenoemde Oude Preek, rond 120-135 n. Chr., onderwees Polycarpus:
ʼGezegend zijn de armen en zij die ter wille van de gerechtigheid worden vervolgd, want voor hen is het koninkrijk van Godʼ (Polycarpus, Brief aan de Filippenzen, Hoofdstuk II. Uit Ante-Nicene Fathers, Deel 1, onder redactie van Alexander Roberts & James Donaldson, American Edition, 1885).
ʼDaar wij weten dat ˮGod niet met zich laat spottenˮ, moeten wij zijn gebod en glorie waardig wandelen … Want het is goed dat zij worden afgesneden van de lusten die in de wereld zijn, aangezien “elke lust voert strijd tegen de geest”; en ˮnoch ontuchtigen, noch verwijfden, noch misbruikers van zichzelf met de mensheid, zullen het koninkrijk van God beërvenˮ, noch zij die strijdige en ongepaste dingen doenʼ (idem, Hoofdstuk V).
ʼLaten wij Hem dan in vrees en met alle eerbied dienen, zoals Hij ook Zelf ons heeft geboden, evenals de apostelen die ons het Evangelie predikten, en de profeten die tevoren de komst van de Heer verkondigdenʼ (ibid., Hoofdstuk VI).
Dus Polycarpus onderwees evenals Paulus en anderen in het Nieuwe Testament dat de rechtvaardigen, niet de schenders van de geboden, het koninkrijk van God zullen beërven.
Melito van Sardes, een opvolger van Polycarpus rond 170 n. Chr., leerde:
ʼWant inderdaad mondde de wet uit in het evangelie – het oude in het nieuwe, beide samen voortkomend uit Zion en Jeruzalem; en het gebod mondde uit in genade, en het type in het voltooide product, en het lam in de Zoon, en het schaap in een man, en de man in God…
ʼMaar het evangelie werd de verklaring van de wet en de vervulling daarvan, terwijl de kerk het pakhuis van de waarheid werd…
ʼDit is degene die ons bevrijdde uit de slavernij in de vrijheid, uit de duisternis in het licht, van de dood in het leven, van tirannie in een eeuwig koninkrijkʼ (Melito, Homily On the Passover, vers 7, 40, 68. Vertaling van Kerux: The Journal of Online Theology (http://www.kerux.com/documents/Kerux V4N1A1.asp 09/14/05).
Het koninkrijk van God is dus iets eeuwigs, en niet eenvoudig de huidige christelijke of katholieke kerk en sluit Gods wet in.
Een ander geschrift uit de tweede helft van de tweede eeuw moedigt de mensen aan naar het koninkrijk uit te zien:
ʼLaat daarom niemand van u nog langer huichelen noch terugkijken, maar gewillig naderen tot het evangelie van het koninkrijk van Godʼ (Roman Clement, Recognitions, boek X, hoofdstuk XLV. Uit Ante-Nicene Fathers, deel 8, Alexander Roberts & James Donaldson (eds.), American Edition, 1886. Online Edition © 2005 K. Knight).
Verder noemt het geschrift The Shepherd of Hermas uit halverwege de tweede eeuw, hoewel waarschijnlijk niet geschreven door iemand van de ware kerk, de uitdrukking ʼkoninkrijk van Godʼ veertien keer.
Veel mensen in de tweede eeuw die slechts belijdend christen waren wisten over het koninkrijk van God.
Zelfs de ketterse Irenaeus begreep dat christenen na de opstanding het koninkrijk van God zouden binnengaan. Omstreeks het jaar 180 schreef hij:
ʼWant zo is de staat van hen die geloven, aangezien in hen voortdurend de heilige Geest verblijft, die door Hem bij de doop werd gegeven, en die door de ontvanger wordt vastgehouden, als hij wandelt in waarheid en heiligheid en rechtvaardigheid en met geduldige volharding. Want deze ziel heeft een opstanding in hen die geloven, en het lichaam weer de ziel ontvangt, en samen daarmee, door de kracht van de heilige Geest, worden zij opgewekt en zullen het koninkrijk van God binnengaanʼ (Irenaeus, Bishop of Lyon, Vertaald uit het Armeens door Armitage Robinson. The Demonstration of the Apostolic Preaching, hoofdstuk 42. Wells, Somerset, Oct. 1879. Zoals gepubliceerd in Society for Promoting Christian Knowledge, New York, The Macmillan Co., 1920).
Problemen in de tweede en derde eeuw
In de tweede eeuw verscheen Marcion, die onderwees tegen de wet, de sabbat en het letterlijke koninkrijk van God. Hoewel hij scherp werd bekritiseerd door Polycarpus en anderen, had hij lange tijd contact met de Kerk van Rome en lijkt daar invloed te hebben gehad (voor meer details zie ʼMarcion: The First Protestant?‘ en ʼWhat is the Gospel?‘).
In de tweede en derde eeuw raakten allegoristen gevestigd in Alexandrië in Egypte. En zij keerden zich tegen de doctrine van het komende koninkrijk. Zie het verslag van Dionysius en de allegoristen:
ʼDionysius werd geboren in een edele en rijke heidense familie in Alexandrië en werd grootgebracht in hun filosofie. Hij verliet de heidense scholen om leerling te worden van Origenes, die hij opvolgde als leider van de catechetische school van Alexandrië…
ʼClemens, Origenes en de gnostische school corrumpeerden de doctrines van de heilige orakels met hun fantasierijke en allegorische interpretaties … zij verwierven voor zichzelf de naam ˮAllegoristenˮ. Nepos bestreed de Allegoristen openlijk en hield vol dat er een regering van Christus op de aarde zou komen…
ʼDionysius disputeerde met de volgelingen van Nepos en door zijn verslag … ˮbestond zoʼn stand van zaken als nu in het koninkrijk van Godˮ. Dit is de eerste vermelding van het koninkrijk van God als bestaande in de huidige staat van de kerken…
ʼNepos weerlegde de dwaling en toonde aan dat het koninkrijk der hemelen niet allegorisch was, maar dat het het letterlijke komende koninkrijk van onze Heer is in de opstanding tot eeuwig leven…
ʼHet idee van de komst van het koninkrijk in de huidige staat der dingen werd dus bedacht en voortgebracht door de gnostische school van de Allegoristen in Egypte in de jaren 200 tot 250 n. Chr., een volle eeuw voordat de bisschoppen van het rijk werden beschouwd als zittend op de troon…
ʼClemens bedacht het idee van het koninkrijk van God als een staat van ware geestelijke kennis van God. Origenes ontwikkelde dit als een geestelijke betekenis die verborgen is in de duidelijke letter van de Schrift (Ward, Henry Dana, The Gospel of the Kingdom; A Kingdom Not of this World; Not in this World; But to Come in the Heavenly Country, of the Resurrection from the Dead of the Restitution of All Things, Claxton, Remsen & Haffelfinger, 1870. Oorspronkelijk uit de New York Public Library; gedigitaliseerd 18 juli 2006, pp. 124-125).
Terwijl Nepos dus het evangelie van het koninkrijk van God onderwees (zie ook ʼDid The Early Church Teach Millenarianism?‘), trachtten de allegoristen te komen met een vals, minder letterlijk begrip ervan. Apollinaris van Hierapolis trachtte in ongeveer dezelfde tijd de dwaling van de allegoristen te bestrijden.
Herbert W. Armstrong onderwees het Evangelie van het Koninkrijk
In zijn boek Het mysterie der eeuwen schreef wijlen Herbert W. Armstrong:
Jezus trok rond om het GOEDE NIEUWS van het KONINKRIJK VAN GOD te verkondigen. Door gelijkenissen onderwees Hij over het KONINKRIJK VAN GOD. Hij zond zeventig man uit om te prediken en gebood hun het KONINKRIJK VAN GOD te verkondigen (Luk. 10:9). Hij zond de apostelen, op wie de Kerk van God werd gegrondvest, uit om uitsluitend het KONINKRIJK VAN GOD te prediken (Luk. 9:1-2). Na de opstanding en vóór de hemelvaart onderwees Jezus zijn discipelen over het Koninkrijk van God (Hand. 1:3).
Is het niet verwonderlijk dat de wereld de kennis van wat het koninkrijk van God is, heeft VERLOREN?
De apostel Paulus verkondigde het KONINKRIJK VAN GOD (Hand. 19:8; 20:25; 28:23, 31). […]
Omdat ze 1900 jaar geleden het evangelie van Christus verwierp, moest de wereld er wel iets anders voor in de plaats zoeken. Men moest een vervalsing bedenken! Daarom horen wij over het koninkrijk van God spreken als over een gemeenplaats, een fijn gevoel in het menselijk hart, en het wordt aldus gereduceerd tot iets etherisch, tot een onwerkelijk NIETS. Anderen stellen zich ten onrechte voor dat “de KERKˮ het koninkrijk is. Weer anderen verwarren het met een ˮduizendjarig rijkˮ. Nog weer anderen, in het begin van deze [twintigste] eeuw, beweerden dat het Britse wereldrijk het koninkrijk van God was. Tegenwoordig beweert niemand dit meer. KAN DEZE WERELD NOG STERKER MISLEID WORDEN?
De profeet Daniël, die 600 jaar voor Christus leefde, wist dat het koninkrijk van God een werkelijk koninkrijk zou zijn; een regering die heerst over MENSEN op aarde. […]
… zie met uw eigen ogen in uw Bijbel hoe God hier in duidelijke taal uitlegt WAT HET KONINKRIJK VAN GOD IS:
ˮMaar in de dagen van die koningen…ˮ Het gaat hier over de tien tenen deels van ijzer en deels van broos leem. Gekoppeld aan de profetieën van Daniël 7 en Openbaring 13 en 17, verwijst dit naar de nieuwe VERENIGDE STATEN VAN EUROPA die zich voor uw ogen uit de [EU]-landen bezig zijn te vormen! Openbaring 17:12 preciseert dat het een unie van TIEN KONINGEN OF KONINKRIJKEN zal zijn die (Op. 17:8) een herleving van het oude ROMEINSE RIJK zullen teweegbrengen.
Let dus nauwkeurig op de tijdfactor: ˮIn de dagen van die koningenˮ – in de dagen van deze tien landen of landengroepen die in onze tijd voor een korte periode het Romeinse Rijk zullen doen herleven. Let op wat er dan zal gebeuren:
ˮ…zal de God des hemels een koninkrijk oprichten, dat in eeuwigheid niet zal te gronde gaan… het zal al die koninkrijken verbrijzelen en daaraan een einde maken, maar zelf zal het bestaan in eeuwigheid.”
In onze tijd!
[…] Wanneer Christus komt, komt Hij als KONING der koningen op aarde regeren (Op. 19:11-16); en ZIJN KONINKRIJK – het koninkrijk van God – zal, aldus Daniël, aan alle koninkrijken van deze wereld een EINDE maken.
Openbaring 11:15 geeft het als volgt weer: ˮHet koningschap over de wereld is gekomen AAN ONZE HERE EN AAN ZIJN GEZALFDE, en Hij zal als KONING heersen tot in alle eeuwigheden.”
Dit is het KONINKRIJK VAN GOD. Het betekent het EINDE voor alle huidige regeringen, zelfs voor de Verenigde Staten en de Britse naties. Deze zullen dan de koninkrijken, de REGERINGEN, van Jezus Christus worden, die dan KONING der koningen van de gehele aarde is.
Dit maakt het volkomen DUIDELIJK dat het KONINKRIJK VAN GOD een letterlijke REGERING is. Zoals het Chaldeeuwse Rijk een KONINKRIJK was, en het Romeinse Rijk, zo is het KONINKRIJK VAN GOD ook een rijk. Het zal de REGERING van de VOLKEN van de wereld overnemen.
Jezus Christus werd GEBOREN om KONING, om MACHTHEBBER, te zijn! […]
Dezelfde Jezus Christus die meer dan 1900 jaar geleden in het heilige land over de bergen en door de dalen en in de straten Jeruzalem liep, komt weer terug. Hij zei dat Hij zou terugkomen. Nadat Hij was gekruisigd, wekte God Hem na drie dagen en drie nachten op uit de doden (Mat. 12:40; Hand. 2:32; 1 Kor. 15:3-4). Hij steeg op naar de troon van God, het Hoofdkwartier van de Regering van het universum (Hand. 1:9-11; Hebr. 1:3; 8:1; 10:12; Op. 3:21).
Hij is de ˮman van hoge geboorteˮ uit de gelijkenis die naar Gods Troon, het ˮverre landˮ, ging om te worden gekroond tot Koning der koningen over alle volken en dan naar de aarde terug te keren (Luk. 19:12-27).
Hij is in de hemel tot “de tijden van de wederoprichting aller dingenˮ (Hand. 3:19-21). ˮWederoprichtingˮ betekent herstel van een vroegere toestand. In dit geval, het herstel van Gods regering op aarde en dus het herstel van wereldvrede en utopische omstandigheden.
De huidige beroering in de wereld, de escalerende oorlogen en conflicten zullen uitlopen op dermate grote wereldproblemen dat geen mens in leven zou blijven tenzij God ingrijpt (Mat. 24:22). Op het toppunt, wanneer uitstel ertoe zou leiden dat al het leven van deze planeet zou worden weggevaagd, komt Jezus Christus terug. Deze keer komt Hij als de heilige God. Hij komt met alle macht en glorie van de Schepper die het heelal bestuurt (Mat. 24:30; 25:31). Hij komt als ˮKoning der koningen en Here der herenˮ (Op. 19:16) om een grote wereldregering te vestigen en alle volken ˮmet een ijzeren stafˮ te besturen (Op. 19:15; 12:5). […]
Christus niet welkom
Zal de mensheid echter juichen van vreugde en Hem met opgetogenheid en geestdrift begroeten? Zullen de kerken van het traditionele christendom juichen?
Zeker niet. Doordat de bedrieglijke dienaren van Satan (2 Kor. 11:13-15) hen misleiden zullen zij denken dat Hij de Antichrist is. De kerken en de volken zullen bij zijn komst toornig worden (Op. 11:15, 18) en de strijdkrachten zullen daadwerkelijk proberen Hem te vernietigen (Op. 17:14)!
Wanneer de naties in de komende Derde Wereldoorlog voor het hoogtepunt van de strijd staan, met het slagveld bij Jeruzalem (Zach. 14:1-2), zal Christus terugkeren. Met bovennatuurlijke macht zal Hij ˮtegen die volken strijdenˮ die Hem bestrijden (vers 3). Hij zal hen volledig vernietigen (Op. 17:14)! ˮZijn voeten zullen te dien dage staan op de Olijfbergˮ vlak ten oosten van Jeruzalem (Zach. 14:4).
Jezus zal dus terugkeren en Hij zal overwinnen, ook al zullen velen beweren (op grond van onjuist begrip van de bijbelse profetieën, maar deels ook door valse profeten en mystici, zie ʼDo Certain Catholic Prophecies About Antichrist Warn Against Jesus?) dat Christus de uiteindelijke Antichrist is.
De Bijbel leert dat ʼGod is liefdeʼ (1 Johannes 4:8, 16) en Jezus is God (Johannes 1:1, 14) – het koninkrijk van God zal een Koning hebben die liefde is en wiens wetten liefde ondersteunen.´
Het volgende komt ook uit het boek Mysterie der eeuwen van Herbert W. Armstrong:
Ware godsdienst – Gods waarheid van kracht voorzien door de liefde van God die wordt gegeven door de heilige Geest […] ONUITSPREKELIJKE VREUGDE van het kennen van God en Jezus Christus – van het kennen van WAARHEID – en de warmte van Gods heilige LIEFDE! […]
De leerstellingen van Gods ware Kerk zijn eenvoudig die van het ˮleven naar elk woordˮ van de Bijbel. […]
De mensen zullen zich van de weg van ˮnemenˮ afkeren naar de weg van ˮgevenˮ, naar Gods weg van liefde.
Een NIEUWE BESCHAVING krijgt de aarde in haar ban!
Deze NIEUWE BESCHAVING is het Koninkrijk van God. De aankondiging van deze nieuwe beschaving die op liefde zal berusten is een belangrijk deel van het ware evangelie van het koninkrijk dat Jezus en zijn volgelingen onderwezen. En dat is iets wat wij in de Continuing Church of God ook prediken.
Herbert Armstrong besefte dat Jezus onderwees dat de menselijke samenleving, ook al denkt zij dat zij wil gehoorzamen, de levenswijze van geven, de levenswijze van liefde, heeft verworpen. Bijna niemand lijkt op de juiste manier de betekenis te bevatten van wat Jezus onderwees.
Nu zullen sommigen die tot hiertoe hebben gelezen zich waarschijnlijk afvragen hoe het zit met Jezusʼ dood en rol in behoud. Ja, dat is een deel van het evangelie waarover het Nieuwe Testament en Herbert W. Armstrong schrijven (voor meer informatie, zie ‘What is the Gospel?’). Teneinde de mensen te helpen deel te worden van dat koninkrijk had God de mensen zo lief dat Hij Jezus zond om voor ons te sterven (Johannes 3:16-17).
Het evangelie van het koninkrijk is iets wat de wereld nodig heeft, maar…
Hoewel de mensheid de terugkeer van Christus en de vestiging van zijn koninkrijk hard nodig heeft, zullen velen in de wereld geen aandacht geven aan deze boodschap voor de 21e eeuw. Maar de wereld zal wel een getuigenis krijgen.
Vergeet niet dat Jezus onderwees:
ʼEn dit evangelie van het Koninkrijk zal in de gehele wereld gepredikt worden tot een getuigenis voor alle volken, en dan zal het einde gekomen zijnʼ (Mattheüs 24:14).
Merk op dat het evangelie van het koninkrijk de wereld zal bereiken als een getuigenis, waarna het einde zal komen.
Er zijn hiervoor enkele redenen.
Een is dat God wil dat de wereld het ware evangelie hoort voordat de Grote Verdrukking begint (die volgens Mattheüs 24:21 zal komen). Vandaar dat de evangelieboodschap zowel een getuigenis als een waarschuwing is (vgl. Ezechiël 3; Amos 3:7).
Een andere reden is dat de kern van de boodschap tegengesteld zal zijn aan de standpunten van de het opkomende Beest, de macht van de Koning van het Noorden, samen met de valse profeet, de uiteindelijke Antichrist. Die zullen voornamelijk vrede beloven door menselijke inspanning, maar die zal leiden tot het einde (Mattheüs 24:14) en verwoesting (vgl. 1 Thessalonicenzen 5:3).
Wegens tekenen en leugenachtige wonderen die met hen worden geassocieerd zal de wereld een leugen geloven (2 Thessalonicenzen 2:9-12) in plaats van het evangelie.
De getrouwe Filadelfianen (Openbaring 3:7-13) zullen de wereld vertellen waar deze wereldse leiders naar streven. Zij zullen steun geven aan de boodschap aan de wereld dat het Beest, de Koning van het Noorden, samen met de valse profeet, de laatste Antichrist, uiteindelijk (samen met sommige van hun geallieerden) de VS en de Angelsaksische naties het Verenigd Koninkrijk, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland zullen vernietigen (Daniël 11:39). Dat zij kort daarop een Arabisch/Islamitische confederatie zullen vernietigen (vers 40-43), als instrument van de demonen zullen functioneren (Openbaring 16:13-14), en zullen strijden tegen de terugkerende Jezus Christus (vers 14; 19:19-20). De getrouwe Filadelfianen zullen aankondigen dat het duizendjarige koninkrijk dan spoedig zal komen.
En deze leiders (waarschijnlijk een ʼnieuwʼ type topleider in Europa samen met een soort paus) zullen dat niet willen – ze zullen niet willen dat de wereld hoort wat zij werkelijk willen doen (en zullen het aanvankelijk ook zelf niet geloven, vgl. Jesaja 10:5-7). Zij en/of hun aanhangers zullen waarschijnlijk ook zeggen dat de getrouwe Filadelfianen een doctrine verkondigen van een komende antichrist (millennianisme). De veroordelingen van hen en/of hun volgelingen jegens de trouwe Filadelfianen en de Continuing Church of God zullen vervolging teweegbrengen (Daniël 11:29-35; Openbaring 12:13-15; zie ook ʼPersecutions by Church and Stateʼ). Dit zal ook leiden tot het einde – het begin van de Grote Verdrukking (Mattheüs 24;21; Daniël 11:39; vgl. Mattheüs 24:15; Daniël 11:31) evenals van een tijd van bescherming van de getrouwe Filadelfiaanse christenen (Openbaring 3:10; 12:14-16; zie ook ʼThere is a Place of Safety for the Philadelphians. Why it May Be Petraʼ).
Het Beest en de valse profeet zullen trachten gebruik te maken van geweld, economische chantage, tekens, leugenachtige wonderen en andere drukmiddelen (Openbaring 13:19-17; 16:14; Daniël 7:25; 2 Thessalonicenzen 2:9-10) om de macht te behouden.
Maar Jezus zal terugkeren en het duizendjarige koninkrijk van God zal op de aarde worden gevestigd. God en de getrouwe christenen zullen overwinnen.
Slotopmerkingen
Het koninkrijk van God is een letterlijk koninkrijk dat op de aarde zal worden gevestigd. Het zal worden gebaseerd op de liefhebbende wetten van God en een liefhebbende God als leider hebben. Dit koninkrijk zal diegenen bevatten die waarlijk in de Kerk van God zijn, maar er zijn geen bijbelteksten die zeggen dat het koninkrijk van God in feite de Kerk is (katholiek of wat ook). De Kerk van Rome heeft zich gekeerd tegen de leer van een duizendjarig rijk, en haar aangepaste versie zal naarmate we het einde naderen zich er nog krachtiger tegen verzetten.
In de eerste fase zullen de heiligen met Christus duizend jaar lang regeren over de naties. In de laatste fase zal ʼhet Nieuwe Jeruzalem uit de hemel van Godʼ neerdalen en aan de groei ervan zal geen einde komen. Er zal geen onrecht meer zijn, geen verdriet en geen dood.
Het prediken en begrijpen van het evangelie van het koninkrijk van God is een belangrijk thema van de Bijbel. De oudtestamentische schrijvers onderwezen erover. Jezus, Paulus, en Johannes onderwezen erover. De oudst bekende christelijke preek na het Nieuwe Testament ging erover. Vroegchristelijke leiders uit de tweede eeuw, zoals Polycarpus en Melito, leerden erover. Wij in de Continuing Church of God onderwijzen erover (zie ook de preek op YouTube ʼThe Gospel of the Kingdomʼ).
Vergeet niet dat het koninkrijk van God het eerste onderwerp is waarover Jezus volgens de Bijbel predikte. Het was ook waarover Hij predikte na zijn opstanding. Het evangelie gaat niet alleen maar over het leven en de dood van Jezus (ook al tonen bijbelteksten en vroege geschriften dat Hij er een belangrijke rol in heeft), de nadruk van het evangelie dat Jezus en zijn volgelingen onderwezen lag op het komende koninkrijk van God. Het evangelie van het koninkrijk omvat behoud door Christus, maar het omvat ook de leer dat de menselijke regeringen zullen eindigen.
Verder leerde Jezus dat het einde niet zou komen voordat het evangelie van het koninkrijk als een getuigenis aan alle volken zou zijn gepredikt (Mattheüs 24:14); en dat diverse mensen het niet zullen willen horen of geloven. Maar het prediken van het evangelie van het koninkrijk van God is een belangrijk onderwerp. Dit is iets dat wij in de Continuing Church of God ernstig nemen (zie ook ʼPreaching the Gospelʼ en ʼThe Final Phase of the Workʼ).
Zij die dat willen kunnen kijken naar de YouTube-preek die staat op het kanaal Continuing COG met de titel ʼThe Gospel of the Kingdomʼ.
Een ander artikel dat u mogelijk interesseert is ʼDid The Early Church Teach Millenarianism?‘ Dit artikel verklaart hoe het Koninkrijk van God eruit zal zien.
B. Thiel, Ph.D., ʼThe Gospel of the Kingdom of God was the Emphasis of Jesus and the Early Churchʼ. www.cogwriter.com © 2006/2007/2010/2011/2012/2013/2014 0802